Het is een triest feit: liefdesverdriet is van alle tijden.
Maar terwijl het vroeger veeleer een levensles was, een fase waar elke mens door moest ~de meest begaafde creatievelingen hielden er misschien een literair meesterwerk aan over, maar voor de rest was het gewoon afzien~ krijgt hartzeer dezer dagen alsmaar meer aandacht vanuit wetenschappelijke hoek…….
Aldus de Vlaamse HUMO deze week.
Psychologen en therapeuten staan de slachtoffers beroepshalve bij; maar ook vanuit andere wetenschappelijke domeinen ~ van de geneeskunde tot de economie~ wordt er met interesse gekeken naar de destabiliserende kracht van liefdesverdriet op mens en maatschappij.
En dat hoeft niet eens te verbazen: nu we met z’n allen in snel tempo uit elkaar lijken te gaan, kan het haast niet anders of de hoop gebroken harten wordt steeds groter.
Professor Alfons Vansteenwegen kennen we van het boek ‘Liefde is een werkwoord’. Meer dan 35 jaar lang gaf hij seks- en relatietherapie aan kantelende koppels. Van hem zijn de volgende quotes:
“Liefdesverdriet is een verlangen dat niet ingevuld wordt. Als je verliefd bent, dan verlang je bovenal naar wederzijdsheid: je wil compleet versmelten met de ander en als het ware één zijn. Is die wederzijdsheid er niet ~of in het geval van een scheiding of een overlijden niet méér~ dan krijg je liefdesverdriet.”
“Het is een illusie dat twee partners niet van elkaar verschillen. Dat voelt misschien zo in het begin van een relatie ~verliefdheid is een oogziekte die je blind maakt voor de mankementen van de ander~ maar al snel verschijnen de eerste barstjes: de ander blijkt toch niet te zijn wie je dacht. Ook dat kan je in zekere zin al liefdesverdriet noemen.”
“Lukt het op den duur helemaal niet meer om samen te leven en komt het tot een breuk, dan verschillen beide partners ook daarin: de ene wil de breuk altijd wel wat meer dan de ander. In de meeste gevallen heb je dus een dumper en een gedumpte. Bij echtscheidingen zijn het tegenwoordig vaak de vrouwen die de knoop doorhakken, omdat mannen niet zonder partner kunnen. Mannen raken ook meer uit hun evenwicht door een scheiding dan vrouwen, die vandaag beter dan vroeger zelf hun plan weten te trekken.”
“Het verdriet van gedumpte partijen komt neer op een rouwproces: zij waren er wél nog van overtuigd dat ze gelukkig konden worden met hun partner. De mate waarin het liefdes- verdriet blijft duren, komt dan ook overeen met de mate waarin men overtuigd is dat de relatie wel nog toekomst had. Maar liefdesverdriet kan ook winst betekenen: als iemand écht niet meer met jou in een relatie wil zitten, dan win je door de breuk een stukje realiteit. Een magere troost misschien, maar toch.”
Lees het volledige artikel in HUMO nr 5, die vanaf vandaag in de kiosk ligt
Lees ook:Relatiebreuk overschat
Lees ook:Ludduvuddu
Lees ook:In liefdesverdriet schuilt ook positiefs
Lees ook:Wraak-seks: het helpt het gebroken hart niet
Lees ook:Vrouwen hebben meer pijn bij een gebroken hart, maar herstellen sneller dan mannen
