Kinderen van ruziënde ouders die bij elkaar blijven voor hun gezinsleven zijn ongelukkiger dan kinderen van gescheiden ouders of kinderen die met een stiefouder leven.
Dit schrijft de Britse krant The Independent naar aanleiding van een onderzoek.
Het onderzoek is gehouden onder 7000 kinderen op de basischool en wees uit dat 490 van de kinderen ongelukkig zijn. Percentsgewijs komt dat in Groot-Brittannië neer op ongeveer 2 kinderen per klas.
Familieconflicten hebben een veel grotere invloed op het geluk van kinderen dan bijvoorbeeld leven met de nieuwe partners van vader en/of moeder of het opgroeien met alleen maar 1 van de ouders.
Vlak na het moment van echtscheiding zijn de kinderen het ongelukkigst. Opmerkelijk genoeg kunnen kinderen binnen een jaar na de scheiding weer net zo gelukkig zijn als kinderen die nooit met dit soort familieproblemen te maken hebben gehad.
Lees ook:Jong met scheiding geconfronteerde kinderen vertrouwen hun ouders blijvend minder
Lees ook:Kinderen uit 1-ouder-gezinnen scoren slechter op school
Lees ook:Steeds minder kinderen wonen bij hun vader en moeder in 1 huis
Lees ook:Aan het kerstdiner met je 3e oma, je bonusoom en je bijmoeder
Lees ook:Vrouwen zetten vaker stap tot echt(-)scheiden dan mannen
Onderzoek en resultaten, wie vaart hier werkelijk wel bij ???????Als kind(inmiddels 49 jaar, geboren in een gezin , waar onbegrip en geweld, bijna dagelijkse kost was, heb ik nooit begrepen waarom mijn ouders bij elkaar bleven.Inmiddels begrijp ik hun keuze en heb de ervaring als zodanig, om kunnen zetten naar een kracht. De extremen van het ouderlijk huis, zijn de extremen van mijn leven geworden en weet dit positief aan te wenden en leidt een zeer ongewoon bestaan. Het feit , dat je projectie object bent van het ongenoegen van twee mensen, waar je je referentie van veiligheid aan had moeten ontwikkelen, schept een basis,van angst en vervreemding. De hypocrysie vierde feest, in mijn ouderlijk huis, maar nu na jaren van ervaring en inzicht, wie is men hier vrij van? Wat een situatie ook is, men zal zijn achtergrond, in al zijn facetten moeten leren begrijpen en verstaan, om er uit eindelijk een gezond bestaan mee op te kunnen bouwen, hoe dit er ook uit ziet. Kinderen krijgen naar mijn inziens heden ten dage, in onze maatschappij, steeds minder de gelegenheid “KIND” te zijn, en dat is op voorhand al geweldadig.De factor veiligheid lijkt een zeldzaam fenomeen te zijn geworden.Laten we deze terreur eens onder ogen zien. Yvonne