Al in 1879 gaf Charles Darwin in ‘The origin of species’ aan dat polygamie één van de belangrijkste voorwaarden is voor de gunstige evolutie van een soort.
Wij van het soort mensen, zijn volgens Darwin helemaal niet monogaam.
Wellicht dat dit de reden is dat 1 op de 3 huwelijken strandt en dat naar schatting 6% tot 10% van de kinderen niet van de vermeende vader is……….
In het verleden werd er van mannen niet verwacht dat ze monogaam waren. Ze hadden naast hun echtgenote met gezin concubines, maîtresses en bezochten prostituees.
Men vond het heel gewoon om er als man meerdere vrouwen op na te houden. Met de industriële revolutie veranderde dat. Het feminisme dat ervoor had moeten zorgen dat dit ook bij vrouwen mogelijk zou zijn, had juist het omgekeerde effect.
De wetenschap heeft monogamie ook uitgelegd. Mannetjes blijven bij hun vrouwtje, opdat hij haar en de jongen kan beschermen tegen indringers die haar opnieuw zwanger kunnen maken. Zo kunnen moeders zich richten op de eigen gezondheid en het nageslacht wat er al is, om zo de soort sterker en ouder te laten worden.
En dan is er natuurlijk altijd nog de verklaring dat vrouwen intuïtief op zoek gaan naar zo hoog mogelijk zaad (verticaal) en de man zijn voortplantingsmateriaal het liefst zo breed mogelijk uitzet. (horizontaal)
Tegenwoordig worden we opgevoed met het ideaal van de romantische relatie voor eeuwig en halen mensen graag de uitzonderingen op de polygame regel van de natuur aan, zoals de grote monogame vogels als ganzen, zwanen papegaaien en ooievaars.
In tegenstelling tot pakembeet WOII toen het huwelijk nog gearrangeerd dan wel voorgekauwd was door ouders, familie en anderen uit de sociale omgeving.
Juist door het idealistische huwelijk is monogamie zo belangrijk geworden en juist door de misvattingen en gedragingen sneuvelen er zoveel relaties. De mens neigt naar overspel net als vroeger, maar normen, waarden, godsdiensten en tradities gaan uit van monogamie. En de wereld is tegelijkertijd nog nimmer zo geseksualiseerd geweest.
Wetenschappers David P. Barash en Judit Eve Lipton concluderen in hun boek ‘The Myth of Monogamy’ evenals als Darwin dat monogamie onder dieren en mensen eerder uitzondering dan regel is.
Maar ontrouw in een menselijk huwelijk ligt dus voor de hand. Frustraties daarover zijn het gevolg van eerdergenoemde waarden, normen, Hollywoodculuur en dominees- en damesrijmelarij . Barash & Lipton leggen dan ook uit dat monogamie iets is wat je niet van nature hebt, maar moet ontwikkelen.
Tenslotte Dan Savage aan het woord:
Lees ook:Waarom na 30 jaar nog uit mekaar?
Lees ook:Bedoelt u sociaal monogaam of seksueel monogaam?
Lees ook:Waarom vrouwen nog steeds graag trouwen
Lees ook:Er is meer dan seriële, gesloten monogamie
Lees ook:Iedere fase van een relatie bevat een nieuwe boobytrap
