In het magazine Psyche & Brein deze keer een artikel over het vaderschap. Twee sociologen hebben naar aanleiding van de veranderende rol van het vaderschap een onderzoek gedaan naar de rol van de moderne vader. Immers, de vader van tegenwoordig heeft toch niet meer zo’n traditioneel idee van het vader zijn? Naar aanleiding van het onderzoek konden zij de vaders opdelen in 6 types.
Type 1 is het meest ontevreden en maar liefst 12,8% van de ondervraagden behoort tot deze groep onzekere en geïrriteerde vaders. Ze zijn ongeduldig en snel geïrriteerd, maar zijn zich daar wel bewust van. Zijn beeld van het vaderschap komt voort uit een traditionele, maar hij wil ook voldoen aan de nieuwe eisen die aan vaders gesteld worden. Hij voelt zich echter onzeker in zijn rol en de relatie met zijn kinderen is slecht.
Type 2 is de groep van facadevaders. 27,7% behoort tot deze groep. Deze vaders hebben een geïdealiseerd en clichématig beeld van het gezin. Hij wil best meer doen dan alleen de kostwinner zijn, maar hoe? Zij verschuilen zich achter en facade van ‘opvoedkundig expert’ maar deze vaders zijn hulpeloos en de relatie met de kinderen is oppervlakkig en afstandelijk. De partner neemt de opvoedkundige praktijk over.
Type 3 is de randfiguurvader. 10,2% van de vaders is niet bij het gezin betrokken en de partner ziet dat ook als een probleem. Beiden menen dat hij of zij de meest competente opvoeder is en omdat de man er vanuit gaat dat de kinderen voor de moeder belangrijker zijn dan hijzelf voelt hij zich geremd door haar (af)keurende blik. Hij vlucht in de rol als kostwinner waardoor de vrouw weer teleurgesteld is.
Type 4 vader is de traditionele, afstandelijke vader. Maar liefst 17,8% behoort tot deze groep. Hier heerst de klassieke rolverdeling. Man is kostwinner, vrouw bekommert zich om de kinderen. Hij heeft een patriarchaal zelfbeeld en zijn relatie met de kinderen is afstandelijk. Genegenheid toont hij door geld te verdienen.
Type 5 is de kleinste groep met 6,0%. Het is de traditionele partnervader en hier heerst ook de klassieke opvatting van een gezin. Doch, de vader beleeft ook plezier aan de emotionele kant van het vaderschap. Hij is geduldig en toegewijd en betrokken bij de opvoeding. Het valt hem echter wel zwaar emotionele competentie in zijn manbeeld te integreren.
Type 6 is de grootste groep met 28,5% en zij zijn egalitaire vaders. Hij wil gelijkwaardig zijn aan zijn partner wat de kinderen betreft. Hij vindt zichzelf ook even competent en betrokken als zijn partner. Zijn relatie met de kinderen is goed en hij weet wat er in hen omgaat. De vader en moeder zien de relatie als een gezamenlijk project maar toch houdt een aantal van de vaders het bij een traditionele taakverdeling. Dit wordt gerechtvaardigt als gevolg van een beroepsmatige en financiële druk.
In het artikel komt ook de vraag naar voren welke factoren meespelen bij het ontwikkelen tot een bepaald type vader. Eén van de antwoorden: De rol van de vader ligt niet voorgoed vast. De vrouw speelt daar een belangrijke rol in. Als de communicatie met de vrouw goed is, ontwikkelen vaders zich tot opvoeder ook al was hun rol aanvankelijk die van broodwinner. Omgekeerd beperken veel betrokken opvoeders hun rol tot kostwinner als er veel ruzie is met de partner.
Ach ja, die vaders van tegenwoordig hebben het nog niet makkelijk. Een traditioneel prototype gezin is misschien niet zo plezant, maar je weet wel waar je aan toe bent.
Lees ook:Vaderschap maakt mannen niet gelukkiger
Lees ook:Mannen met veel kinderen leven langer
Lees ook:Zodra mannen vader worden gaan ze klassiek denken
Lees ook:Vaders krijgen van hun kinderen een hoger rapportcijfer dan verwacht
Lees ook:Testosteron daalt als man bij zijn baby slaapt
