Er is geen gevoel zo overdonderend en weldadig als verliefdheid.
De hormonen gieren door je lijf, je voelt je topfit (op wat wee gevoel in je buik na als je hem of haar weer ziet) en je kunt de hele wereld aan.
Als je verliefd bent komt het beste in je naar boven, gun je iedereen opeens meer en het zorgt ervoor dat je ook zorgzamer bent voor anderen.
Verliefdheid duurt zo tussen de 6 maanden en 2 jaar. Daarna zijn die stoffen (vooral dopamine) uitgewerkt.
Mensen die verslaafd zijn aan de verliefdheidsgevoelens storten zich dan op een ander. Bij mensen bij wie het echt alleen maar verliefdheid was, is de relatie daarna ook over.
Als je na die fase nog steeds graag bij elkaar bent, maar niet zo heftig meer als in het begin, breekt de overgang aan van verliefdheid naar de fase van liefde binnen een relatie.
Dat is even wennen. De gevoelens worden nu minder overheersend. Partners zoeken dan minder elkaars nabijheid en het normale leven neemt weer z’n gang. Het verlangen om altijd samen te zijn, het verlangen ook naar de totale eenheid wordt minder sterk. Er is weleens uitgerekend dat mensen in het 1e jaar dat ze samen zijn, net zo vaak met elkaar naar bed gaan als in het hele verdere verloop van de relatie.
Verliefdheid heeft wel degelijk een functie: de roze bril zorgt dat we de minpunten van de ander niet zien. Wetenschappelijk onderzoek heeft aangetoond dat zolang we bij die ander zijn, aan hem/haar denken of zelfs maar naar een foto staren, dat dande activiteit in de grote hersenen voor een groot deel stil ligt.
Door dat rozige beeld van de ander en van de relatie gaan we er volop voor en zijn we in staat zonder al te veel reserve een band op te bouwen. Natuurlijk is dit door de natuur bedoeld om nageslacht te produceren. Zodra die band stevig genoeg is, heeft de verliefdheid minder nut. Bovendien kost verliefdheid bijzonder veel energie en zijn stellen teveel met elkaar en te weinig met de rest van de wereld bezig. Er komt ~als het goed gaat~ een nieuw evenwicht, dat ook meer afstand met zich meebrengt.
De behoefte om elkaar constant te bevestigen wordt kleiner, de zekerheid dat het wel goed zit wordt groter. Daardoor hernemen we ons leven: binnen de nieuwe realiteit van de relatie. Die ene geliefde beheerst niet meer ons hele hebben en houen. Niet iedereen vindt deze overgangsfase fijn.
Het brengt vaak onzekerheid met zich mee, de eerste verschillen worden zichtbaar, de eerste echte ruzies vinden plaats en er is ook weleens onbegrip. Hele normale dingen, maar het is en voelt totaal anders dan de fase met de roze brillen op de neuzen.
Paren die totaal niet bij elkaar passen, beseffen dat dan opeens. Ook mensen met bindingsangst of verlatingsangt (meestal het gevolg van eerdere ervaringen) gooien hier het bijltje er bij neer.
Maar als je het na de rozige fase nog steeds fijn en gezellig hebt met elkaar en er is zowel plek voor het individu als voor de relatie, kun je ervan uitgaan dat de verliefdheid is overgegaan in liefde.
Lees ook:Ware liefde: hoe werkt het?
Lees ook:De wijsheid van Alfons Vansteenwegen
Lees ook:De 6 fases van liefdesverdriet
Lees ook:Trouw nooit als je nog verliefd bent
Lees ook:Ergernissen
Mooi geschreven Dirkje, je geeft een mooi overzicht van het proces dat zich afspeelt tussen ‘hier en nu’ en ‘daar en dan’ in de liefde.
Pingback: Zanger Waylon nu high van de liefde in plaats van de drugs | Relatie
Pingback: Celebs zorgen ervoor dat vreemdgaan niet altijd tot scheiding leidt | Relatie
Pingback: Echte verliefdheid zie je dus zo | Relatie
Pingback: Net als Willem Alexander & Maxima: 10 jaar getrouwd en nog steeds stikverliefd | Relatie