Beatrijs Smulders zei het zo fraai een tijdje geleden bij ‘Pauw & Witteman’ aan tafel: “De natuur liegt nooit!”
Uiteraard bezigde de directeur van Het Geboortecentrum in Amsterdam deze zinsnede in verband met zwanger worden. Of met juist niet (spontaan) zwanger worden.
Het is niet voor niets dat hele jonge vrouwen supervruchtbaar zijn, in verwachting raken van een baby met een gezond gewicht, een zeer soepele bevalling hebben en binnen afzienbare tijd weer ontzwangerd zijn.
Hoe jonger de moeder: des te makkelijker alles gaat. Daarom ook introduceerde de Vereniging van gynaecologen enige jaren terug de slogan: ‘Een slimme meid krijgt haar kind op tijd’. Maar de baar-praktijk van nu is totaal anders!
Vrouwen van het 3e milennium willen alles. Opleiding, carrière, een ideale relatie vinden c.q. vader van hun kinderen, geld, sociaal leven en ook vooral nog eens status, waar dat hele rijtje bijhoort. En dus wordt de gemiddelde leeftijd steeds hoger waarop Westerse vrouwen hun eerste kind krijgen.
En omdat dat soms niet of niet snel genoeg lukt, wordt massaal toevlucht genomen tot hormonenslikkerij, IVF en/of ICSI. Dat de natuur anders aangeeft door namelijk geen spontane zwangerschap te produceren, wordt in de heftige emoties aangaande de kinderwens gewoon genegeerd.
Begrijp me goed: ik gun iedereen zijn en haar kroost. Zelfs als dat met medisch ingrijpen geschiedt, sta ik blij te wezen met kersverse vaders en moeders boven de wieg met daarin hun ‘grootste wonder op aard’. Maar natuurlijk is het niet. Deze kindertjes worden geboren, omdat dat tegenwoordig kan. Hoewel we van vele ingrepen nog niet de consequenties op de lange termijn kunnen overzien.
Mannen krijgen van Moeder Natuur wat meer respijt dan vrouwen. Zij houden tot op hoge leeftijd nog ‘bruikbare zwemmertjes’ in hun reservoir. Wat heden ten dage resulteert in vaders die bij een zogenaamde ’2e leg’ of ’3e leg’ reeds de leeftijd hebben van een opa of dat in werkelijkheid eveneens zijn.
Maar ook voor het herenaandeel geldt: hoe jonger, hoe beter. Oud zaad is trager, minder geconcentreerd en de kans op alle soorten afwijkingen voor het te produceren kind zijn bewezen groter. Reken uit het risico wanneer er sprake is van ‘een oud ei’ en ‘een bejaard zaadje’. En tsja: eenmaal toch in blijde verwachting; kun je altijd nog een ‘vlokkentest’ doen en voor een duivels dillemma komen te staan; aborteren of houden?
Nogmaals: ik ben een liberale vrouw en vind dus dat de beslissing voor welk medisch ingrijpen dan ook ligt bij de aanstaande moeders en vaders. Of dit nou mensen van in de 30, 40, 50 zijn of zoals nu bij de Harlingse moeder in de 60. Daarom begrijp ik dat afzeikgedoe ten aanzien van deze ‘oude moeder’ niet. Ergo: ik vind het zelfs buitengewoon vals.
Want hoe kan iemand die bijvoorbeeld zelf op 35-jarige leeftijd de dolgelukkige mama is geworden van een fraai IVF-baby’tje nou commentaar hebben op een vrouw die hetzelfde doet op haar bijna pensioengerechtigde leeftijd? Omdat het niet natuurlijk is om met grijs haar te baren? Helemaal mee eens! Maar het is niet onnatuurlijker dan alle andere zwangerschappen die niet zijn voortgekomen uiteen spontane vrijpartij.
Dus feliciteer ik Tineke Geessink met haar Meagan. Ik zit zelf in de leeftijdscategorie dat ik vriendinnen heb met jonge kinderen en anderen die al oma zijn. Daarna kijkend kan ik niet bepalen wat beter is. Een jonge of oude moeder. Ik weet alleen dat Beatrijs Smulders gelijk heeft met haar uitspraak: “De natuur liegt nooit.”
Maar wij zijn nou eenmaal met wetenschap in staat Moeder Natuur te manipuleren, ja zelfs te dwingen wat anders te doen dan zij aangeeft. En zolang een ieder zelf voor de kosten opdraait van dergelijke ingrepen, heb ik geen oordeel. Ook niet over leeftijden. Want ik ken oude tutten van 28 jaar en bijna 70-jarigen die de Himalaya doorkruisen en dansen en denken als jonge deernes.
Laat ons dat alsjeblieft bewust zijn. Ingrijpen is ingrijpen. KI, IVF, eiceldonatie, eicellen bewaren voor later, klonen, draagmoederschap, ICSI: het ís niet natuurlijk, maar voor/door velen wel gewenst. Dus of je nou 32 jaar bent of het dubbele daarvan: heb gewoon even geen oordeel over elkaar en laat de ethische kant van al deze praktijken ter verantwoordelijkheid van de ouders!
Leve de lente. Volg uw instincten!
Foto bovenaan: Hayo Deinum
Lees ook:Epidemie: jonge vaders met postnatale depressies
Lees ook:Mannen die vroeg vader worden, sterven gemiddeld eerder
Lees ook:Zeg het gewoon
Lees ook:Gestresste vaders verwekken angstige dochters
Lees ook:U ziet partnergeweld op straat; grijpt u in?
wtf man
dit is echt een ziekelijk wijf ze hadden eerder die baarmoeder er uit moeten snijden echt niet normaal ze is fking 80 als meisje of jongetje 17 is dat kan echt niet is ze dood en zit dat kind net in er 10er jaren dit gaat echt te ver
Deels eens met bovenstaand verhaal echter er wordt voorbij gegaan aan 1 belangrijk punt: het kind.
Die kleine mag in haar handjes klappen als haar mama bij haar diploma-uitreiking aanwezig kan zijn of wanneer ze onbezorgd mag opgroeien zonder opgezadeld te worden met de zorg voor haar dan bejaarde moeder. Ik vind het niet meer dan normaal dat we, eenmaal volwassen, zorgen voor onze dan bejaarde ouders wanneer ze lichamelijk en geestelijk achteruit gaan. Maar of Meagan die verantwoordelijkheid ook moet dragen..dat is op zijn zachts gezegd een punt van discussie. Een tweede punt is het feit dat moeders gebruik maakte van anonieme zaad- en eidonoren. Het meisje kan dus niet te weten komen wie haar biologische ouders zijn. Het is voor de meeste kinderen giga belangrijk om te weten wie je biologische ouders zijn. Die kans zal ze dankzij haar moeder niet krijgen.
Het leven is zo maakbaar geworden, we kunnen alles naar onze wensen invullen en regelen. Grenzen worden als onrechtvaardig beschouwd. Alles kan, alles moet kunnen. We worden zo door onszelf en ons leven in beslag genomen dat we vergeten dat we met onze keuzes het leven van anderen kunnen beïnvloeden, soms zelfs kunnen tekenen. Het stoort me dat mensen zo ver kunnen gaan.
Pingback: Zwangere 50′ster à la Demi Moore naakt op cover: kan dat? | Relatie
Pingback: Hoe sneu ben je als je (nog) geen kinderen hebt? | Relatie