Het voortplantingsmateriaal van westerse mannen holt steeds verder achteruit. Een gezonde man had 20 jaar geleden nog 60 miljoen zaadcellen per milliliter sperma. Dat aantal is inmiddels gedaald naar 40 miljoen. Als deze trend doorzet, komt de mens over nog eens 20 jaar in de ‘gevarenzone’. Dan heeft hij te weinig zaadcellen die de eindsprint halen.
400 urologen van over heel de wereld buigen zich vandaag op een congres in Rotterdam over deze kwestie.
“Een man kan dan misschien nog wel vader worden als hij een vruchtbare partner heeft, maar steeds minder vaak op natuurlijke wijze. Dan wordt het voorplanten een technische aangelegenheid, met behulp van reageerbuisjes of ivf-behandeling”, aldus Gert Dohle, uroloog aan het Erasmus MC en organisator van het congres in het Algemeen Dagblad van vandaag.
Niet alleen het aantal ‘zwemmertjes’ neemt af, maar de ‘overlevers’ vertonen ook steeds meer afwijkingen. “Soms zien we spermacellen met een gebroken staart of met 2 kopjes. Die kunnen geen eitje bevruchten”, zegt Dohle. Jarenlang werden als boosdoeners gezien: strakke onderbroeken, laptops, alcohol en en sigaretten. Die laatste 2 spelen zeker een (slechte) rol, aldus Dr. Dohle, maar er zijn steeds meer aanwijzingen dat het al vroeg in de zwangerschap misgaat, wanneer de zaadbal van de mannelijke foetus zich ontwikkelt.
Dat zou komen door bepaalde chemische stofjes die een zwangere vrouw binnenkrijgt. Dohle: “In ons kraanwater zitten allerlei pesticiden, die drinkwaterbedrijven er niet uitgefilterd krijgen. Deze stofjes stapelen zich op in het vetweefsel van de vrouw en komen via de placenta bij de foetus terecht. Het gevolg is dat de zaadbal minder goed ontwikkelt.”
Dit slecht ontwikkelde geslachtsorgaan leidt ook tot meer gevallen van zaadbalkanker. Van 1990 tot nu is het aantal mannen met deze kanker verdubbeld. Jaarlijks krijgen zeshonderd mannen de diagnose. Ruim de helft raakt na behandeling onvruchtbaar.
Behalve de pesticiden in het kraanwater lijkt ook de chemische stof BPA de kwaliteit van sperma aan te tasten. Deze stof zit onder andere in verpakkingen van etenswaren, flesjes voor zuigelingen en magnetrondoosjes en kan door opwarming in het eten en drinken terechtkomen.
Lees ook:Waarom word je nou net verliefd op die ene?
Lees ook:Het overspel-hormoon van vrouwen
Lees ook:Muziektampon laat baby in buik meegenieten van mama’s favoriete muziek
Lees ook:Confronterend: ‘Je kind is wat jij eet’
Lees ook:Mannen kunnen (braak!) nu meezwangeren in speciaal pak
