Met slechts basisinformatie die door de werkgever wordt verstrekt gaat men het buitenlandse avontuur aan.
En daar gaat het dan helaas toch vaak mis.
Manlief (in de meeste gevallen is anno 2015 de man nog steeds de belangrijkste kostwinner) richt zich op zijn veelbelovende carrière en werkt zich letterlijk uit de naad.
De vrouw die in het meest positieve geval met haar kinderen niet in een compound voor expats woont, zit plotseling ver weg in het buitenland en ziet na verloop van tijd de muren op zich afkomen.
Daarover schrijft Wendy van der Stroom van Advocatenkantoor SmeetsGijbels in ManagersOnline.nl.
Het is eenzaamheid die de boventoon voert. En het almaar sterker wordende gevoel niet meer dan een moeder te zijn die buitengesloten is van de maatschappij creëert een gevoel dat de eenzaamheid overstijgt.
De carrière-druk op de kostwinner groeit en het wordt de partner duidelijk dat voor de nabije toekomst op de ander wordt ingezet en zij als moeder de tweede plaats zal innemen. Ze levert geen financiële bijdrage aan het huishouden en wordt voor haar gevoel alleen maar meer afhankelijk van de carrière van de partner, een carrière waarvan wordt verondersteld dat zij deze in alle opzichten zal ondersteunen.
De emotionele druk om de kostwinner te faciliteren in de carrière neemt welhaast exponentieel toe.
Van der Stroom vervolgt: “En dan belandt men in een situatie waarin menig partner zich afvraagt of de stap naar het expat-bestaan wel de juiste was. Zingevingsvraagstukken gaan een rol spelen en de daginvulling van de partner/moeder wordt steeds meer beladen. Deze situatie kan vele jaren blijven aanhouden. Totdat de bom barst.”
Lees ook:Vrouwen hebben meer geldstress dan mannen
Lees ook:Vaderschap
Lees ook:De lepra van het westen: eenzaamheid
Lees ook:Kerst is knap eenzaam voor de christelijke vrijgezel
Lees ook:Jonge mannen die solo-kostwinner zijn, zijn niet gelukkig
