Een vrouw is getrouwd, heeft kinderen, materieel niks te klagen. Alles loopt op rolletjes. Dan ontmoet ze iemand waar ze als een blok voor valt. De liefde is groot en ze zien elkaar in het geniep. Echter, hun verboden relatie komt uit en het gezin van haar zowel als van hem komt in grote problemen.
Er is verdriet, woede, angst en ruzie en de kinderen lijden er onder. 2 jaar later zijn ze beiden nog bij hun eigen gezin. Ze houden echter nog steeds van die ‘ander’……………
Denken zelfs dat ze elkaars grote liefde zijn. Ze kiezen echter voor hun gezin omdat ‘het’ niet kan en niet mag, omdat ze elkaar te laat zijn tegen gekomen. Dikke vette pech. Er zouden teveel mensen/kinderen kapot gaan aan hun liefde. Dus houden ze vol, klampen ze zich vast aan het idee dat ze het juiste doen en denken ze ondertussen aan hoe het ook had kunnen zijn.
Triest? Zeker! Noem één iemand in dit verhaal die wel gelukkig is. De hoofdpersoon is ongelukkig, haar verboden liefde is ongelukkig, haar man is ongelukkig want die weet dat ze eigenlijk liever bij iemand anders is. Als de kinderen nog niet zo scherp zijn dat ze niks merken van die spanningen, al dan niet alleen bij mams, dan is er nog hoop. Maar die kans is klein. Kinderen merken wat dat betreft alles. Ze weten misschien niet precies wat er gaande is, maar dat het niet best is, dat weten ze wel.
Was de uitkomst anders geweest als de verboden geliefden wel voor elkaar hadden gekozen? Is dit martelaarschap voor iedereen gunstig? Zou je zeggen: jammer hoor meid, pech gehad. Of zou je zeggen: grijp het geluk. Grijp die kans.
Lees ook:Verboden Liefde (2)
Lees ook:Echte Liefde in tijden van Alzheimer
Lees ook:Van scheiden wordt eigenlijk niemand gelukkig.
Lees ook:Liefde thuis maakt vrouwen stressbestendig
Lees ook:Liefde met dodelijke afloop
grijp je kans, dan maar even totale verwarring in beide gezinnen. Het word eerst lelijk voordat het mooi wordt. Maar je moet wel het lef ervoor hebben, vereist veel moed.
Ik ben een getrouwde vrouw en heb 3 kinderen.Mijn huwelijk stelt al jaren niets meer voor,mijn man is braaf en goed maar heeft geen aandacht voor mij,hij beschouwd alles als vanzelfsprekend en doet totaal geen moeite voor mij.Maanden geleden leerde ik een andere man kennen en ik werd smoorverliefd.De liefde bleek wederzijds,we begonnen een relatie en het klikt buitengewoon goed,we zijn echte soulmates,voelen hetzelfde warme gevoel als we samen zijn.Hij is ook getrouwd en heeft 2 volwassen kinderen maar zijn huwelijk is niet zo uitgeblust als het mijne en dook al ziet hij mij graag,hij kan zijn gezin niet zomaar in de steek laten.Ik zou die stap wel kunnen zetten,zeker omdat mijn man mijn ontrouw heeft ontdekt.Hij zou nu opnieuw willen beginnen met mij,zijn ogen zijn opengegaan,maar mijn liefde voor hem is over,doodgebloed.Onze verboden liefde gaat dus verder,er zijn momenten van opperst geluk als ik bij hem ben,maar ook van intens verdriet omdat we geen toekomst samen hebben zolang hij geen afscheid van zijn gezin neemt.Ik wil thuis vertrekken samen met mijn kinderen en met hen alleen gaan wonen maar ik denk dat dat financieel niet haalbaar is.Mijn hoofd zit vol en ik zie er geen begin aan om al die praktische dingen te regelen.Goede raad is welkom,maar zeg niet dat ik mijn geliefde moet laten vallen want dat is geen optie,daarvoor houden we teveel van elkaar.
Ik ben blijk dat ik lotgenoten heb gevonden want ik dacht eerst dat er iets goed mis was met mij…Ben terug verliefd geworden op mijn jeugdliefde. probleem: beiden getrouwd en kinderen. Ik wil wel scheiden want ook mijn huwelijk stelt niks meer voor maar financieel is het onmogelijk. Hoe lang moet dit nog duren????
hoi mia,
nee je bent zeker niet alleen…
Ik ben ondertussen 2 jaar gescheiden.Dacht ook dat ik het financieel niet zou trekken en geloof me,het is ook niet zo evident.Ik was huisvrouw maar heb nu 2 jobs en zo lukt het toch wel.Maar als je kiest voor een makkelijk leven,tja dan blijf je beter waar je bent.Dat is een keuze die je zelf moet maken,zelf uitmaken wat voor jou primeert…een zorgeloos leven in een relatie die je niet gelukkig maakt of een zwaarder leven waarin je nog moet afwachten of dat je gelukkiger zal maken.Ik weet niet of je een toekomst hebt met je jeugdliefde??
Ook ik zit in een relatie die niet meer zo is als hij hoort te zijn en ook ik heb mijn jeugdliefde weer getroffen. Hij zit ook nog in een relatie. Allebei hebben we een kind. Maar we weten waar we allebei aan toe zijn. We hebben elkaar weer gevonden en hebben gezegt dat wat er ook gebeurd we elkaar niet laten vallen. Hij kan nog niet uit zijn relatie en ik ook niet maar we zijn er wel voor elkaar.
hoi claudine
geef in ieder geval je verboden liefde niet op maar geniet van elk moment dat jullie samen zijn
ook ik zit in deze situati waar ik niet meer uitkom
ik woon samen en heb 5 kids met vriend is de hort op of ligt lui op de bank zon 2 jaar geleden heb ik mijn verboden liefde gevonden die echt mijn hart heeft gestolen hij geeft mij aandacht en heel veel liefde ik hou ontzettend veel van hem maar een toekomst samen is ontzettend moeilijk
mijn hoofd blijft maar malen maar een ding weet ik zeker ik laat hem niet zomaar gaan
Hoi Warboel
Wat was ik blij met je reactie en met het feit dat ik een lotgenote gevonden heb die begrijpt waar het om gaat en me niet zomaar veroordeeld.Ik weet niet of het mogelijk is om op één of andere manier met je in contact te komen maar ik denk dat het ons beiden goed zou doen eens van gedachten te wisselen.
Wat een herkenbaar verhaal. Ben 16 jaar getrouwd en sinds een maand hevig verliefd. Ik ken hem al jaren, heb altijd een zwak voor hem gehad, maar het was er nooit van gekomen. Nu wel. Hij is vorig jaar gescheiden en we kwamen elkaar tegen in de kroeg. Jaren niet gezien, maar de vonk sprong over. Nu zit ik in tweestrijd. Voel me verward, en weet het even niet. De momenten dat we samen kunnen zijn, zijn schaars. Maar het voelt zo goed. Hij weet van mijn tweestrijd, vindt dit lastig. Er gaan dagen voorbij dat ik niks van hem hoor, en dan opeens is hij er weer. Wat moet ik toch doen. Voel me hopeloos…
Voor alle bovenstaande vrouwen.
Verliefd zijn is heerlijk en doodvermoeiend gelijketijd. Aleen 2% van de getrouwde man gaan ook daadwerkelijk van hun vrouw weg. Vergeet nooit dat mannen heel anders verliefd zijn dan vrouwen. Wij gaan er voor en desnoods laten we alles vallen, mannen niet, die zoeken zekerheid en houden niet van veranderingen. Zij zoeken avontuur en passie. Daarom is het spannend en leuk en passioneel in het begin maar helaas wanneer vrouwen zich beginnen te hechten dan beginnen mannen zich los te trekken. een kwestie van tijd. Ik heb zelf 2 jaar een relatie gehad ondanks dat ik getrouwd ben. Nu 5 jaar later denk ik er nog over na en met nostalgie op terug. Hij is de liefde van mijn leven en ik zal hem nooit vergeten. Hij is van de ene op de andere dag uit mijn leven gegaan. Dus ik kan niet zeggen wat ik had gedaan als we samen door waren gegaan. Maar ik weet wel dat de basis voor een nieuwe huwelijk nooit goed zou zijn geweest.
Klopt dat 2% van de mannen van hun vrouw weg gaan, maar dat je zegt dat mannen de liefde anders zien ben ik niet met je eens,
Ik wens iedereen die in deze situatie zit veel wijsheid en je gevoel heb je niet voor niks.
Ik ben 21 jaar getrouwd en sinds een jaar heb ik weer contact met mijn jeugdliefde die altijd in mijn gedachte is gebleven.
Zij woont 300 km van waar ik woon en een paar weken geleden hebben we elkaar weer ontmoet onze gevoelens blijken hetzelfde alleen zij durft haar relatie ( gaat slecht )niet te verbreken omdat hij haar dan wat aandoet. Ik heb alles voor haar over maar het is zo verdomd moeilijk om er mee om te gaan en eigenlijk niemand te hebben waar je mee kan praten hierover, een ding scheelt wel ik ben gelukkig niet de enigste
Groetjes e
Pfff herkenbaar ik getrouwd 2 kids hij getrouwd 3 kids,ik geen spanning meer hij wel(zegt ie) maar is stapel verliefd op mij en ik op hem,we zien mekaar soms en spreken of smssen dagelijks,ik krijg hem niet uit me hoofd en hij mij niet,maar er is een maar,ik vind mijn relatie dan wel een sleur,maar ik hou wel van mijn man,ik wil hem zeker geen pijn doen om weg te gaan bij hem,maar er is gewoon niks meer tussen ons……..wel leven als broer en zus en sex,pfffff wat is dat…en die andere man pffff ik zou alles willen doen,vakantie samen zijn zoenen sex alles,maar ik weet ergens in me achterhoofd dat het misschien maar tijdelijk is,ooit was ik verliefd op mijn man en dat ging snel over dus zal dat bij hem ook zo zijn???? ik weet het allemaal niet meer hoor!! ben erg in de war kan er van huilen en kan heeeeeel erg blij zijn als ik weer van die andere man hoor hoe mooi hij mij wel niet vind enz……maar wat een ellende,wat zit een mens raar in elkaar grrrrr
hallo zit in het zelfde schuitje verliefd en niet op zomaar een nee op m’n zwager, hij ook op mij al jaren we weten het van elkaar maar doen er verder niks mee zijn gewoon vrienden. Maar het is er en we weten het. Ben ook al jaren getrouwd met z’n broer die in de loop van de jaren erg verandert is drinkt teveel geen gezelligheid meer aan. Maar wat moet je verder geen verkeerde man en wil nu ook wel eens vaker een dagje weg wat eerst niet zo was. Maar vraag me af wat voel ik nog voor hem? En ga ik scheiden wat doe ik iedereen aan, al zijn mijn kinderen al wat ouder maar wonen nog thuis. Wordt ik dan gelukkiger als mijn gezin ongelukkig is, gebroken door een gril, droom van mij. Ja een mens zit raar in elkaar heb je verder niks te klagen overkomt je dit. En blijf aan hem denken, wordt dan wel eens gek van mezelf.
Lieve dames, wat voel ik toch met jullie mee… Ook ik ben stapelverliefd, op mijn baas nota bene. Hij is getrouwd, drie kinderen… Ik zit in een vaste relatie van 7 jaar, geen kinderen. Ik heb hem drie jaar geleden tijdens mijn studie leren kennen. Hij was een jaar lang docent van een specifiek vak, ik had maar 1 dag per week les van hem… Daar is de vonk overgeslagen. Hij viel mij pas de tweede les op doordat hij mij doordringend, bijna continu aankeek. Het leek wel alsof hij met zijn ogen niet van me af kon blijven… De lessen die volgde bleef hij me aankijken, glimlachen, stelde altijd veel vragen tijdens de les. Op een dag kwam hij naar me toe of ik interesse had om tijdens de vakantie in zijn bedrijf te werken (ervaring opdoen)… Ik was in de wolken, natuurlijk wou ik dat! Helaas was hij tijdens de vakantieperiode niet heel veel aanwezig, maar als hij er was knipoogde hij naar me… Keek hij continu, glimlachte hij… Ik was zo verward. Ik had het gevoel alsof hij ook verliefd was, of dacht ik dat maar? Hoe hij met mij omging was anders als met andere… Na mijn vakantiewerk kreeg ik de mogelijkheid om er mijn eindstage te doen. Helaas vertrok hij met zijn gezin naar Australie om daar iets nieuws op te starten. Hij zei: we houden toch wel contact he? Uiteindelijk waren het een paar oppervlakkige, soms vakinhoudelijke mails. Ik dacht, oke… Ik heb een leuke relatie, een man die alles voor me over heeft en alles voor me doet… Probeer HEM te vergeten. Helaas kon ik hem niet vergeten… Hoe hard ik het ook probeerde. Ik kreeg na mijn stage meteen een vast contract, stiekem hoopte ik hem ooit terug te zien… En ja, anderhalf jaar later kwam hij plots terug. Hij ging de zaak weer runnen, terwijl zijn familie nog een half jaar in Australie zou blijven. Gek genoeg kwam hij alleen op de dagen waar ik vrij was (di en vrij)… Dit zo’n twee maanden lang. Ik voelde mij rot, had het gevoel dat hij dit extra deed om mij te omzeilen. Ik hoorde niks van hem… Ongeveer 1,5 maand later moest ik een vrijdag uithelpen… Daar was hij dan. We gaven mekaar een hand en het leek alsof we ons beide begrepen terwijl we in mekaars ogen keken (moeilijk uit te leggen)… Die dag was als vanouds: ik voelde zijn ogen die naar me keken, die mij volgde… Hij was heel attent en hielp mij met alles… Na deze vrijdag kwam hij steeds vaker, bijna dagelijks… Ik merkte dat hij me vaak opzocht, bij me bleef staan. Mee ging pauzeren wat hij nooit deed met zijn personeel. Begon me te plagen (in de zij knijpen etc…), grapjes maken… Afgelopen zomer is hij 2 mnd bij zijn familie in Australie geweest, toen hij weg was probeerde ik hem te vergeten… Het ging opzich goed. Tot hij weer kwam. Hij kwam naar me toe, gaf me drie stevige zoenen op de wang, hield me heel even stevig vast en keek me innig aan… Toen liep hij weg… Lieve dames, ik weet niet wat ik ermee moet. Ik heb al vaker proberen te laten blijken dat ik hem leuk vind. Maar ik krijg dan weinig feedback… Wat vinden jullie van zijn gedrag? Zou hij ook verliefd zijn? Of niet… Wat is de vertaling van zijn gedrag? Ik kan er niet meer over oordelen denk ik… Er was laats een gesprek over vreemdgaan of bij iemand weg gaan. Hij zei: dat is een beetje moeilijk als je kinderen hebt… Je kunt er wel aan denken, maar het daadwerkelijk doen is moeilijker met kinderen. Hij keek me aan en zei, wat vind jij? Ik had eraan gedacht hem te vertellen dat ik verliefd ben, een andere baan zal zoeken… Of eens proberen af te spreken met hem. Kunnen jullie mij adviseren? Wat vinden jullie van zijn gedrag? Zou het wederzijds zijn of beeld ik mij iets in? Het is in ieder geval duidelijk dat hij alleen zo tegen mij doet. Ik voel me zo ongelukkig momenteel… Vooral ten opzichte van mijn partner die heel lief en zorgzaam voor me is… Ik hoop iets van jullie te horen, ben radeloos… Mis hem!
Beste Anna
Het is de spanning die hij zoekt.hij speelt met je
Hij zoekt zijn eigen grensen ,en ws ook de jouwe
Duidelijk is dat hij zich aangetrokken
voelt tot jouw , verliefd zou kunnen
Spanning is leuk , maar als het jouw gaat beheersen
gaat het je hele leven beheersen
verliefdheid is een ziekte
en eerlijkheid duurt het langst
Hou controle over je eigen leven
ik ken het gevoel
sterkte
groetjes Joyce
maar alleen jij hebt de antwoorden
ik geloof dat alles een reden heeft
lees de verhalen hier maar es
ieder maakt andere keuzes
en heeft zn eigen lessen te leren
ieder heeft zn eigen weg tegaan
maar laat je niet beheersen
sucses
Hallo, ook ik ben verliefd geworden op een ander. Ik ben al tien jaar met mn vriend en we hebben samen een kindje. Ik moest ineens samenwerken met een collega, ook in een lange relatie zit met kinderen, dit klikte enorm goed en er was altijd spanning tussen ons. Het begon met msnnen op het werk en eindigde in “overwerken” en stiekem afspreken op de raarste plekken. Nu na drie maanden een hele heftige relatie gehad te hebben worstel ik met het gevoel dat we samen horen, maar ben nog niet bereid om alles op te geven. Hij zegt dat we elkaar vijf jaar eerder hadden moeten ontmoeten, dan was alles anders geweest. Hij heeft er nu eerst een punt achter gezet omdat hij eigelijk voor zn kinderen kiest. Het is beter zo zegt hij. We zullen zien of hij dit volhoud, zo ja, dan waren we waarschijnlijk toch niet voor elkaar bedoeld. Hij zei dat hij niet wist dat het leven zo moeilijk kon zijn….nou inderdaad..
Hoi marisa, ik las je verhaal over het verliefd worden en dat hij voor zn kinderen koos, heeft ie het volgehouden? Ben ik erg benieuwd naar ivm vergelijkbare situatie. Mannen gaan er toch anders mee om.
hallo dames
ook ik zit in een relatie van 8 jaar met 2 kids
en nu komt die ik en zijn broer zijn tja verliefd
nog nooit is der iets tussen ons gebeurt
maar het aan kijken het stiekem een zoen beweging maken van beide kanten het knipogen en onze smsjes pfff
zelf ben ik nog maar 24 en heb dit dus ook nooit eerder meegemaakt
dan bij mijn partner
we hebben beide besloten om der niks me tedoen
maar ik denk steeds wat nou als hij het is
wat nou als hij mister right guy is
hij zit zelf in een relatie van een jaar nu
zal hij mss gewoon de spanning opzoeken of wil die mij echt
en wrm nu pas die jaren daar voor heb ik nog nooit iets op gemerkt dat die intresse had in mij ik trouwens ook niet in hem toen
Ik zit een beetje int zelfde schuitje, ik heb al 4 jaar een relatie en we hebben samen 2 kindjes. Op de 4 jaar dat wij samen zijn ben ik nog niet veel trouw geweest maar dit keer is het anders, een tijdje geleden heb ik een ex van mij terug gevonden via een site. Ik ben met hem beginnen praten over alles dat mis was aangezien ik hem vroeger ook altijd in vertrouwen kon nemen we hebben eens afgesproken en de vonken vlogen eraf. Nu enige tijd later mijn vriend had het ontdekt en we hebben beslist het nog een kans te geven maar ik krijg die andere niet uit mijn hoofd. Ik blijf stapelgek op hem en ik weet niet of ik wel de juiste keuze maak maar mijn kindjes zijn nog jong… Mijn vriend en ik verhuizen naar Oost-vlaanderen terwijl we van antwerpen zijn en het enige waar ik aan kan denken is dat ik de andere veel minder ga kunnen zien… Ik vraag me steeds af of ik er niet beter een einde aan had gemaakt toen alles uitkwam en voor die andere had gekozen.
Hello,
Had een indringende behoefte om forums op te zoeken waarin er niet wordt bekritiseerd over waarom je verliefd op een ander bent terwijl je getrouwd bent..
Ben nu tien jaar bij mijn partner, samen min of meer opgegroeid, twee jaar geleden getrouwd maar een totaal pitloos huwelijk. Zoals bij een andere reactie beschreven: het bekende broer-en zus-huwelijk. Hij is echt zorgzaam en goed voor me maar er is geen passie, geen uitdaging, geen sex, geen klik, wellicht??
Ben 28 en heb 1,5 jaar geleden een man ontmoet, 17 jaar ouder dan ik. Hij zag mij staan, ik wilde hem niet zien, hij wilde me veroveren, ik wilde me niet laten veroveren. Heb sowieso moeite om mensen snel te vertrouwen..Hij, een prachtige lange man met schitterende krullen, een geweldige kop, type player/foute man in een snelle wereld. Oke, hij is ook getrouwd en heeft drie kinderen.
Ik kon niet geloven dat hij voor mij wilde gaan. Uren gekletst, gebeld, smsen, de hele dag door, hij hielp me zelfs aan een nieuwe baan.We zagen elkaar meerdere malen per week en hadden het fysiek, zogezegd ook meer dan goed.. Een hele sterke chemie noemt hij het.. Na twee maanden kon ik mezelf ook niet langer voor de gek houden en wist ik dat ik verkocht was, totally knocked of my feet.. We begonnen voorzichtig over een toekomst samen te praten. Zijn huwelijk is een farce maar hij wil zijn kinderen geen pijn doen.
Nu is deze week de bom gebarsten bij hem thuis door een totaal ander voorval waarvan ik uiteraard het fijne weet( het betrof ook een andere vrouw, maar voor mijn affaire met hem) maar zijn vrouw weet dat natuurlijk niet maar is er via via achter gekomen.
We weten heel goed van elkaar dat we spanningszoekers zijn, hij heeft het gedaan(een ander hebben) en ik ook maar sinds ik hem ken valt niets of niemand behalve hem mij meer op. Een roze wolk? Nee, ben een hoog opgeleide vrouw, niet naief, maar met een onrustig verleden..Maar ik hou zo enorm veel van hem, hij wil met mij verder maar onze deal is dat we ons huwelijk niet opgeven “om een ander” maar op basis van wat er niet meer is.
Nu de boel dreigt te klappen bij hem, word ik wel angstig.. Onze toekomst is bezig te beginnen maar ben ik er wel klaar voor?
Hij is mijn alles, ik moest niks meer van mannen hebben en wilde zeker nooit meer trouwen maar hij heeft ervoor gezorgd dat ik er weer in geloof. Heb zn kinderen ontmoet zonder dat ze wisten wie ik ben natuurlijk maar dat klikte heel goed. Tja, dan heb je ineens ook drie kinderen die de vriendin van papa maar ‘erbij krijgen.’ En hij is een succesvol zakenman, heeft alles goed voor elkaar en er zijn legio vrouwen die voor hem vallen. Toch noemt hij mij zijn echte vrouw en zegt altijd dat hij mij had moeten ontmoeten vóór de vrouw waarmee hij nu getrouwd is. Dat was uiteraard onmogelijk gezien ons leeftijdsverschil. Maar ik probeer duidelijk te maken dat het geen bevlieging is en geen midlife-crisisvoor hem en ik ben geen gold-digger.. Het is totaal gebaseerd op respect, grenzeloos verliefd zijn, houden van, chemie en alles tegen elkaar durven zeggen en omgeremd kunnen zijn op lichamelijk vlak..
Het is heel moeilijk maar ik moest het kwijt, zonder veroordeling of ‘maatschappelijke veroordeling.’ Ik heb er niet voor gekozen om verliefd te worden op een ander, heb er hard tegen gevochten. Maar ik heb m’n tweede helft, m’n geweten en m’n droomman ontmoet. En ik geloof niet dat ik hem wil laten gaan..
Reacties zijn uiteraard welkom, ongeacht wat je ervan vindt..
Hallo alle dames,
12 jaar getrouwd.2 jaar verhouding en nu liefdesverdriet.Mijn hart is bij m’n verboden liefde.Zou graag een dagje met jullie vertoeven!
Moeilijk!!!!!!!!!!!!!!!
Sterkte allemaal
goede dag allemaal
ik zie zo weinig heren die hun verhaal willen doen!
ik ben 27jr samen met mijn vrouw,hebben 2 geweldige jongens maar ben heimelijk al 30jr verliefd op mijn jeugdvriendinnetje.
aangezien mijn huwelijk na die vele jaren niet alles meer is en ook bij ons de sleur en broer en zus hebben toegeslagen,heb ik de stoute schoenen aangetrokken en een aantal maanden geleden via een bepaalde site mijn jeugdvriendinnetje weer op gedoken.
Zij kwam 5jr geleden ook uit een kapotte relatie en heeft 4jr geleden een andere man getroffen,en toen kwam ik een paar maanden geleden en de vonk is bij ons beide gigantisch overgeslagen en zitten nu met hetzelfde probleem als al die verhalen hierboven.
Wij samen doen ook smsen,skypen en dit alles stiekem af en toe stiekem ergens ontmoeten.
We zitten nu ook in een situatie dat we beiden niet weten wat te doen,ik ben ook bang mijn gezin te verlaten maar dit is zoveel sterker dan ik ooit bij mijn vrouw heb gehad en bij mijn vriendin idemdito.
Ik zou graag wat reacties/advies kunnen hebben want ook mannen zitten met dit probleem.
Sterkte allemaal
grts jan
Hey jan,
Hoewel ik niet getrouwd was en nog maar 4 jaar samen, heb ik enkele weken geleden de stap gezet om te breken met mijn vriend ook voor mijn jeugdliefde. Wij hebben samen 2 zoontjes en het zal hoe dan ook niet makkelijk zijn maar zo is het leven nu eenmaal… Het was gewoon voor mij de juiste beslissing uiteindelijk is het het beste je hart te volgen.
groetjes Annemarie
dag Annemarie
bedankt voor je snelle reactie en ik wens je het allerbeste met je beslissing en heel veel geluk samen
grt jan
Beste allemaal, Ik heb erg met jullie te doen,echt! maar het valt me steeds op dat iedereen zich focust op die veboden liefde. Focus je op je zelf en je eigen geluk. Neem eigen verantwoordelijkheid voor je eigen geluk en maak zelf keuzes! Daar kom je volgens mij echt iets verder mee. Succes!
Intussen ist uit met mijn verboden liefde, uiteindelijk voor de kindjes voorlopig de beste keuze uiteindelijk wil ik hun toekomst niet verkloten… Miss dat het ooit nog goed komt maar nu ist gewoon niet de moment om dit te doen.
Wat een herkenbare verhalen….en wat halen we ons toch allemaal op de hals
Nooit gedacht dat zoiets mij ook zou kunnen overkomen….
Ik ben 39 jaar oud….15 jaar samen (11 jaar getrouwd) met een hele lieve, aandachtsvolle man die eerder getrouwd geweest is en 1 zoon (inmiddels 18) uit dat huwelijk heeft…. Alles liep zoals het liep….jullie herkennen dat ongetwijfeld… aan financiën en materieel niets te klagen….leuk huis…..samen geen kinderen…..wel een leuk bedrijf….Daar ging het mis…..
Ik heb voor mijn werk veel contact per email met onze klanten voor het maken van service afspraken. Vaak zit ik in het weekend achter mijn laptopje wat werk voor te bereiden…zo ook die bewuste zaterdagavond begin van dit jaar….
Ik had een klant een afspraakbevestiging per email gestuurd…..kort daarna kreeg ik, geheel onverwacht…want ja wie werkt er nu op zaterdagavond om 22.00 uur nog….een leuke, spontane reactie terug. Heel raar….maar de klik was er meteen….zonder dat we elkaar ook maar persoonlijk kende. De dagen die daarop volgde hadden we veel (zo’n 50 mails per dag!!!) mailcontact. We leerde elkaar steeds beter kennen en in no time zaten we op een niveau samen waar ik zelfs nog nooit met mijn man ben geweest.
Hij is weliswaar aanzienlijk ouder dan ik ben…..54 jaar…30 jaar getrouwd en heeft 2 kinderen (18 en 15 jaar) maar om een of andere maakt leeftijd op dat moment geen enkel verschil meer……hoewel ik altijd al wel op oudere mannen gevallen ben (mijn man is ook 8 jaar ouder).
Maar kennen jullie dat?….het idee of je elkaar al jaren kent…..elkaar volledig begrijpt….je tot elkaar aangetrokken voelt…… en er 500% klik is??? Ik kende dit gevoel dus niet maar….hoe gek ook….ik was helemaal in de wolken. Het contact breidde zich als snel uit met SMS’en….en later ook met MSN en af en toe telefonisch…..we wilde elkaar helemaal absorberen…..wilde van elkaar weten wat voor kleding we aanhadden, geurtje we op hadden, hoe ons humeur was….ja…zelfs de dagactiviteiten werden besproken…..als er even geen contact was wisten we van elkaar waar het door kwam of waar de ander op dat moment mee bezig was……het voelde zo lekker allemaal. Ook op sexueel niveau daagde we elkaar al snel een beetje uit en werd het steeds gewaagder…..
We hadden 1 gezamenlijke (concurrerende) passie….ik PSV….hij Ajax….ik nodigde hem uit om met mij een keertje mee te gaan naar een “echte” voetbalwedstrijd…..dat vond hij een leuk idee. Het toeval wilde dat mijn man eind februari voor een lang ski-weekend uitgenodigd was door een van onze leveranciers….ik wilde geen mogelijkheid onbenut laten om hem te kunnen zien….samen te kunnen zijn…..dus nodigde ik hem uit en hij hapte direct…..dat was allemaal pas na 1 week contact of zo! Het ging vreselijk snel maar ik bedacht me ook dat ik nog 3 weken had voordat we elkaar zouden zien…..misschien was ik voor die tijd allang afgehaakt….dat bleek uiteindelijk niet nodig!
Waar het die voetbalwedstrijd uiteindelijk op uitgedraaid is????……geen wedstrijd gezien….maar wel een hele gezellige dag samen in een hotel doorgebracht…..samen ontbeten….gezellig gekletst….passioneel gevreeën…..heerlijk genoten van elkaar en het moment…..het was compleet en voelde erg goed! Zo is het contact dus doorgegaan tot begin oktober….veel mailen….sms’en, MSN’en en veel uitdagen met foto’s…..zo één keer per maand zagen we elkaar “live” en spraken we een middagje in een hotel af om lekker samen te kunnen zijn………totdat hij een mailtje van mij thuis had laten slingeren en hij een sms’je – voor mij bedoeld – per ongeluk naar zijn collega had gestuurd….hij had zich thuis te verantwoorden en dat voelde voor hem niet goed…..met diverse sms’jes heeft hij me aangegeven dat hij er een zooitje van gemaakt heeft….dat het los staat van mij…..maar dat hij eerst de boel thuis weer recht moet zien te krijgen……
Ik klamp me vast aan de gedachte dat hij het contact dus nog niet helemaal met me wil verbreken…..maar meer als zakelijk contact is er op dit moment niet …..af en toe stuur ik ‘m een smsje dat ik hem mega mis….maar hij reageert niet!! Ik kijk continue op mijn mail en mobiel om te zien of ik misschien een berichtje heb gehad….ik lijk wel compleet gestoord!! Het maakt me radeloos en erg verdrietig……de liefde van je leven op latere leeftijd pas tegen het lijf lopen……we hebben het er vaak over gehad…..ik ben bereid alles voor hem op te geven en voor mijn geluk te kiezen maar hij (durft) niet…..vindt dat hij verantwoordelijkheid voor zijn gezin moet nemen…..onze liefde kan in zijn ogen niet….we zijn elkaar simpelweg te laat tegen gekomen! ….maar ligt het echt zo eenvoudig?! Ik weet dat hij me nu ook mist, al zal hij het niet snel toegeven. Het is bij hem thuis momenteel een vette crisis…….Wat kan ik nu het beste doen? Hem met rust laten en hopen dat hij vanzelf weer contact met me zoekt? Of hem af en toe laten weten dat ik naar hem verlang…..dat ik niet zonder hem wil? Of duw ik hem dan juist verder van me af? Mis hem zo…..:(
Hallo allemaal,
Mischien een cliche, maar wel allemaal herkenbare verhalen.
Ik heb nu 3 jaar een relatie met een geweldige vrouw.de hele dag belen, sms-en en maar net die route rijden om elkaar te kunnen zien.
Ik samenwonend en 2 kinderen, zij samnewonend en 2 kinderen.
Door de kinderen hebben we veel contact en zien we elkaar vaak.
Vanaf de eerste dag dat we elkaar zagen was er die magie, de klik, de vonk tussen ons. Op zich heb ik geen slechte relatie, maar buiten onze gezamelijke passie van reizen en motorrijden is het een beetje broer en zus. Met haar is het een en al passie waar de vonken vanaf springen. We zien elkaar 2 a 3 keer per week in een huis van een goede vriend die er zelf nooit is. geen tijd voor koffie, en alleen maar lichamelijk contact heel intens.
Maar goed daar buiten moeten we de schijn maar hoog houden. Eigenlijk willen we hele dage samen zijn en alles samen doen, maar het verdriet die we onze partners aan doen en onze kids is het “nu” nog niet waard. Maar het valt steeds zwaarder elkaar weer los te moeten laten en te doen als of. Nu de komende dagen ieder onze eigen verplichtingen en valt het weer zwaar om elkaar niet te kunnen zien. Maar onder tussen loopt bij haar de spanning thuis op, haar partner wil eigenlijk dat we onze familiaire contacten verbreken. Hierdoor wordt het steeds lastiger om elkaarte zien, maar beide durven de stap nog niet te zetten. Wat is liefde toch een raar iets.
Tja, alles komt zo bekend voor!! Ben inmiddels 15 jaar samen met mijn man en heb 2 kinderen. We hebben wel gezamelijke interesses, maar hij leeft zo in zijn eigen wereld dat ik me wel eens afvraag of hij weet dat hij getrouwd is met mij. Nooit eens een spontane kus of arm om mijn schouder. Ik mis het contact, fysieke contact met hem. Ik wil geliefd zijn, maar ik moet ook geen schoothondje hebben. Hij moet stoer zijn, maar lief. En zo iemand heb ik leren kennen op mijn werk, al 13 jaar geleden. Hij was gescheiden, en ik was nog zeer verliefd op mijn man, maar er was een ontzettende klik. Ook lichamelijk werden we naar elkaar getrokken, maar er is nooit iets van gekomen. Elke dag samen lunchwandelen, en dicht tegen elkaar lopen. Uren alles tegen elkaar verteld over vanalles. Toen kreeg hij een relatie met een andere collega, en ik gunde het hem, ik was blij dat hij weer gelukkig was. Helaas liep het binnen een paar jaar stuk en ik leed eronder dat hij zo verdrietig was, maar ik heb het hem nooit kunnen vertellen., Inmiddels heeft hij weer een nieuwe vriendin, met ook veel problemen. Ik ben ondertussen heel veel van hem gaan houden, verliefd is het niet echt, het zit veel dieper. Ik kan hem niet ongelukkig zien, maar ik kan hem dat ook niet vertellen. Ik zou zo graag eens zeggen tegen hem wat ik voor hem voel, hoe graag ik hem eens zou knuffelen, zoenen, vasthouden en liefde geven. Elke dag dat ik hem zie op het werk doet me steeds meer zeer. Zeker nu ik weet dat hij waarschijnlijk niet lang mee zal blijven… ik ben bang dat hij nooit zal weten wat hij bij mij heeft losgemaakt….
halo ik zit ook in zo een situatie ik heb een relatie van 8jaar en heb 4kinderen drie jaar geleden heb ik iemand anders leren kennen ik zie hem graag en hij ziet mij ook graag maar hij heeft een relatie en kan zijn meisje nie verlaten zijn relatie is nochtans ook nie zoals het moet zijn want ze gaan elk hun eigen gang hij heeft geen kinderen wij spreken ook altijd stiekem af we hebben het een jaar en half uitgehouden en het is plots uitgekomen mij man was woedend maar heeft me toch nog een kans gegeven we hebben dan een paar maanden het contact verloren want dat was het beste na een maand of drie is hij weer contact beginnen zoeken met mij en het is nu weer meer dan een jaar dat we weer stiekem afspreken ik heb onlangs een baby gekocht en ik weet zelf nie of het van mij man is of van hij thuis leven wij ook naast elkaar mij man werkt veel en ik moet alles alleen doen de kinderen en het heel het huishouden hij heeft geen tijd voor iets te doen thuis en laat staan dat hij tijd heeft voor ik en de kinderen en hij weet dat dat ik hem dat kwalijk neem maar dat intreseerd hem niet ik ga ook werken voltyds en het is best wel lastig voor mij maar dat verstaat mij men niet met die andere man kan ik praten hij verstaat mij en toch weet ik nie wat ik moet doen ik zie hem echt graag ik kom zot van aan hem te denken kan er mij iemand mij een tip geven groetjes marie
hallo nog es marie dit moest er nog bij elke keer dat we er een punt willen achter zetten met mij minnaar kom ik hem overal tegen zodat we elkaar nie kunnen vergeten is dat dat dan toeval of wa
Ik ben de dochter van een vader die verliefd is geworden op een andere vrouw.
Ik kan natuurlijk alleen voor mezelf spreken en dat doe ik dan ook.
Ik veracht de leugens, omwille van je gezin? De leugen is voor mij pijnlijker geweest dan dat mijn vader verliefd is geworden op een andere vrouw. Verliefd worden zal ik niemand kwalijk nemen, maar hoe je er mee omgaat is een keuze.
Voor mij als kind voelt het alsof mijn moeder in een leugen heeft geleefd en ik ook. Mijn moeder heeft niet zelf een keuze kunnen maken hierin, zelf beslissen of ze bij een man wil blijven die op een ander verliefd is geworden.
Ik heb het al jaren geweten, een kind ziet en hoort veel. Jaren lang heb ik gelopen met wat ik moest doen, mijn moeder vertellen of niet? Mijn vader confronteren of niet?
Ik voelde mij verscheurd in de leugens en begon er zelf ook aan mee te doen, omdat ik als 12 jarige niet de moed had om de confrontatie met mijn ouders aan te gaan over dit.
Dus ik loog tegen beide ouders… Ik heb me nog nooit zo alleen gevoeld als in die periode van mijn leven.
Met mijn vriend heb ik ook een duidelijke afspraak en gelukkig zijn we het er over eens. (We zijn nu 10 jaar samen)
Verliefd zijn kan iedereen worden, en als het ons onverkomt zijn we er eerlijk over en gaan dan kijken wat het beste is voor iedereen, open en eerlijk.
Pijnlijk en moeilijk, ja, natuurlijk! Maar een persoon in een leugen laten leven, is nog veel pijnlijker voor iedereen.
hey selene,spijtig dat je er op jonge leeftijd bij betrokken bent geraakt maar als je vader verliefd op iemand anders is geworden mag je hem dat niet kwalijk nemen,men heeft dit niet zelf in de hand,mijn leuze is al heel mijn leven(47jaar en 25 jaar getrouwd) “de vrouw die mij kan verleiden moet nog geboren worden maar 6 maand geleden heb ik men gevoelens niet meer kunnen bedwingen (ken ze nu al 3 jaar en wist dat ze iets voor mij voelde)en heb ik een relatie met haar,ik zou alles kunnen achterlaten maar zij kan dit niet waardoor ik men vrouw ook niet verlaat want anders is men vrouw ook een wrak zonder toekomst en wil haar dit niet aandoen,momenteel ben ik een wrak en zie soms het leven niet meer zitten,tis maar om te zeggen dat men beter zwijgt om de echtgenote te sparen,ik zou gelukkiger zijn als ik alles zegde en haar verliet maar dan zal zij niet meer gelikkig zijn wat nu wel het geval is.grz luc p.s overspel doe je niet maar overkomt je
Luc,
Hoezo stuur jij een bericht over jouw ‘drama’ naar iemand die als kind geleden heeft onder de ontrouw van haar vader?! Zeer egoistisch. Zij laat horen hoe erg het voor de kinderen is als de volwassenen alles maar door laten sudderen, zgn. om niemand pijn te doen. Maar kinderen voelen alles en juist het niet weten wat er speelt maakt ze onzeker.
Hallo
Ik heb afgelopen dec een vrouw leren kennen , ze is gelukkig getrouwd en heeft en man en 3 kinderen.
Zelf ben ik ook getrouwd, maar alles behalve gelukkig.
Ik heb een paar maal op het punt gestaan om te scheiden, maar tot nu toe nog niet gedaan, omdat het ook een grote financiele naslag zal hebben.
De vrouw en ik houden erg veel van elkaar en hebben het gevoel dat onze liefde steeds sterker word, we kunnen geen dag zonder elkaar.
Ik wil dit huwelijk niet kapot gaan maken omdat het ook voor haar grote gevolgen heeft, het is alleen dat ik niet weet hoe het nu verder moet gaan, ik ben eigenlijk radeloos, maar zoals ik nu zie ben ik niet de enigste met dit probleem. we hebben elkaar nog niet ontmoet, wel hebben we elke dag contact via internet (skype)
Afgelopen september een reactie geplaatst.Af en toe bekijk ik deze pagina eens en zie dat er zoveel mensen leven met een geheim, met een verscheurd hart, met opgekropte emoties.En dat allemaal terwijl het allemaal leuk zou moeten zijn, geen mens verdient pijn.
Voor mezelf geldt dat ik nog steeds in hetzelfde pakket zit.Inmiddels ben ik bij mijn man weg, woon ergens anders,scheiding is in werking.Heel naar, heel pijnlijk, enorm veel schuldgevoel.Weliswaar ben ik nog steeds bij mijn geliefde die inmiddels ook gescheiden is. Er wordt nog steeds over een toekomst gepraat. We zijn nog meer naar elkaar toe gegroeid en al bijna twee jaar ‘samen.’ Toch kunnen we onze liefde voorlopig( aantal jaren waarschijnlijk)niet tentoon spreiden. Teveel mensen zullen gekwetst worden en er zal met een beschuldigende vinger gewezen worden dat we elkaar zagen als de reden van onze scheidingen. Zo is het niet gegaan maar onze waarheid zal niet de waarheid van een ander of onze ex-partners zijn. Daarnaast wil ik ook nooit weer in de valkuil van een huwelijk stappen en heb ik besloten om een plek voor mezelf te zoeken, zelf een huis te kopen. Dat doet hij ook en daar zal hij ook een groot gedeelte van de tijd zijn kinderen hebben en grootbrengen. Ik wil daar liever geen deel van uit maken. Samen hebben we het goed genoeg, ik maak geen deel uit van hun bloedband. Ik heb geen duidelijke boodschap maar ik zou wel willen zeggen dat naar je hart en je gevoel luisteren heel goed is maar wees je bewust van het schuldgevoel dat je weleens de rest van je leven op je schouders gedrukt kan voelen liggen.. Toch had mij dat er niet van weerhouden om volledig voor mijn nieuwe liefde te gaan.
Sterkte aan iedereen die dit herkent..
Hoi Pien.
Het doet me goed je verhaal te lezen….nee dat kun je wel zeggen, we zijn niet alleen die een dergelijk probleem hebben.
P, geef je gevoel de ruimte. Het is hartverscheurend om tussen de liefde in te staan. Liefde gaat boven de wet uit,lijkt het wel.. Overdenk alles heel goed maar weet dat je maar één keer de kans hebt om je liefde te vinden.k geloof er zelf niet in dat dat vaker voorkomt maar zodra het op je pad komt, je het zeker herkent.
Heb je haar inmiddels ontmoet?
Iedere dag voolt anders maar uieindelijk moet je kijken naar de rode draad en wat jou gelukkig maakt..
Sterkte! Maar zorg dat het je niet verteert, dat is het niet waard. Een huwelijk breken is tragisch maar iedere partij komt er doorheen, misschien zelfs wel sterker..
Groetjes Pien
Hoi Pien
Ik heb haar nog niet ontmoet, dat gebeurt binnenkort
Toen ik mijn jeugdliefde weer ontmoette sloeg de vlam meteen weer in de pan. Allebei getrouwd en jonge kinderen. Mijn huwelijk was niet je-van-het en t zijne was goed. Hij wilde wel met mij verder maar was bang dat hij er spijt van zou krijgen dat hij zijn gezin in de steek had gelaten. Hoe gek ik ook op hem was, dàt begreep ik heel goed. Toen hij me dat vertelde had ik nog niet aan scheiden gedacht. En ik vind dat je je geluk niet moet bouwen op t ongeluk van een ander. Om onszelf te beschermen hebben we elkaar amper met een vinger aangeraakt. Er is niets mis met zelfbeheersing, ook niet als dat moeilijk is.
Anderhalf jaar later ben ik gescheiden, omdat mijn man me al 12 jaar in de kou had laten staan. Dat werd me niet te ontkennen duidelijk door wat die jeugdliefde me had laten voelen en door wat ik nog steeds voor hem voelde. Voor mijn kinderen vond ik t heel erg maar ik vond dat ik geen andere keuze had, want praten met mijn ex-man hielp niet. Hij was niet zorgzaam en zeker niet lief. n Kouwe kikker.
Ik ben nu 15 jaar verder. Ik vroeg hem in die jaren af en toe per sms hoe t gaat. Dat was voor mij genoeg, als ik dat wist. Dit jaar zijn we n ietsie-pietsie toegankelijker voor elkaar aan t worden. Dat koester ik. Ook al slaan je de vlammen uit van verliefdheid en weet je bijna niet hoe je van iemand af moet blijven en gieren de hormonen door je lijf, en ook al heb je maar een zo-zo relatie, we kiezen zèlf wat we er mee doèn. Natuurlijk heeft t me vaak verdriet gedaan, maar dan probeerde ik er minder vaak aan te gaan denken. Met wilskracht lukt veel.
Selene, ik begrijp je. Je hebt er onder geleden. Wat jij vertelt heb ik ook eens tegen n man gezegd die vreemdging. Of hij nou werkelijk dacht dat zijn kinderen niet weten dat hij zoiets doet en wat het met die kinderen doet! Of hij niet wil dat zijn zoons straks respect hebben voor hun vriendinnen. En de spanning in huis. Dat is erg voor n kind. Kinderen voelen ALLES, ook en juist wat niet
uitgesproken wordt!
Beste iedereen,
Ik wil even voor jullie allemaal in deze situatie iets zeggen.
Als je getrouwd ben heb je natuurlijk beloftes gemaakt dat je trouw zal blijven en er zal zijn tot de dood jullie scheid.
Maar je kan liefde niet tegen houden, je kan nooit van te voren weten hoe de toekomst zich zal brengen.
Je trouwt op dat moment met je vriend omdat je op dat moment denkt dat het goed is en goed voelt.
maar als je iemand tegen komt en dat klikt en zijn elke dag samen en gaat allemaal zoals het moet gaan.
En twijffelt niet aan elkaar waar wachten jullie dan nog op?
Je ben al op iemand anders gevallen en heb alle risico;s al genomen en wilt ook nog verder met die ander.
JUST DO IT!
en wat er verder allemaal bij komt kijken dat zie je allemaal wel jullie kiezen voor elkaar en hoefen niet meer stiekem te doen.
Om bij iemand te blijven omdat je getrouwd ben en kinderen hebt,maak jejezelf niet gelukkig mee en je word er alleen maar verdrietig van
leef zolang het nog kan,en geniet van je leven maar dat kan niet als je dood ongelukkig bent,en met iemand in 1 huis zit waar je eigenlijk helemaal niet wilt zijn,volg je hart en doe wat goed is en wat je zelf wilt maak je keuzes en trek niet teveel aan wat andere zeggen uiteindelijk heb jejezelf er alleen maar mee.
sterkte
Hallo Chelsea,
Je had het niet beter kunnen verwoorden.. Absoluut waar.
Hey Pien,
Dank je wel!
En zo is het maar ook.
Alleen het ergste van alles is dat sommige vrouwen nog zo ziek zijn en zeggen als jij met haar verder gaat krijg jij je kind niet meer te zien.
Ze wilt een liefde tegen houden maar de twee personen die verliefd zijn op elkaar willen heeel t helemaal niet stoppen
en geven alles een btje een rust.
Zoveel pijn en verdriet
Iemand anders zn geluk afnemen
Zouden die dan nog bij elkaar terugkomen? de twee die verliefd zijn geworden op elkaar?
Ze zeggen dat je liefde niet tegen kan houden
Hoi Chelsea,
Tja, die vrouwen( en mannen) bestaan. Ik heb zelf geen kinderen, mijn ‘nieuwe liefde’wel.Hij mag ze gelukkig zien en deelt in het ouderschap. Voor mezelf geldt dat ik wel blij ben dat ik geen kinderen met mijn man heb want ik voel me nu al zo verschrikkelijk schuldig dat ik hem verlaten heb, dat zou mét kinderen nog een veel grotere tragedie opgeleverd hebben.
Ik vraag me af of meer mensen op dit forum mijn gevoel herkennen: ik sta iedere dag voor hetzelfde dilemma: ik heb misschien wel 100 redenen om terug te gaan naar mijn man en 1 reden om het niet te doen en dat is mijn grote liefde.. Ik zou terug gaan om mijn schuldgevoel kwijt te willen en niet voor mezelf. Ik weet dat ik met mijn nieuwe liefde zoveel meer gelukkig ben en dat er chemie is maar waarom verteert het me allemaal zo? Ik ben al meer dan een half jaar weg en heb nog steeds niet de officiele scheiding aangevraagd.. Soms weet ik het even niet meer..
Iemand tips of een verhelderende kijk op de zaak? Is meer dan welkom..
En vanavond zetten we dus wel de definitieve handtekening onder ons scheidingsconvenant. Hoe snel kan het gaan.. Treurig, mixed feelings.. Ik geloof dat dit ook meteen mijn laatste berichtje hier zal zijn want vanav ligt de toekomst open en is mijn geheime liefde geen geheim meer.. Ja, dat blijft hij wel maar ik ben gescheiden en in staat om mijn eigen keuzes te maken. Maar het blijft moeilijk, helemaal omdat ik recentelijk tegen hem heb gezegd dat ik nooit kan en wil delen in zijn situatie als gezin, met zijn kinderen erbij. Ik had heel graag met hem huisje/boompje/beestje gehad maar ik moet realistisch blijven.
Ik wil alleen maar zeggen dat er dus wel succesverhalen bestaan met mensen die beiden getrouwd zijn en dus wel bij elkaar komen. Ik vind dat nog steeds heel moeilijk om te bevatten maar toch is het zo. Dat gebeurt heel vaak niet maar toch is er altijd een kans, als je maar genoeg liefde en raakvlak voelt, dan heb je altijd een kans!
Sterkte voor iedereen hier, heb in moeilijke tijden veel aan jullie berichtjes gehad..
Hallo Pien,
Je hoeft natuurlijk niet te antwoorden maar je schrijft dat je graag met hem huisje,boompje,beestje had gehad maar je wilt er niet zijn voor ZIJN kinderen? Dat begrijp ik niet. Huisje, boompje,beestje houdt toch òok op z’n minst éen kind in?
Sterkte voor de komende tijd.
Hallo Bep,
Bedankt voor je reactie. Ik snap ook wat je bedoelt.
Ja, dat zou inderdaad minstens 1 kind inhouden. Ons kind, zijn en mijn vlees en bloed. Maar hij heeft al drie kinderen.
Ik werk zelf in een wereld waarin ik zie hoe enorm verdrietig en geraakt kinderen kunnen zijn die in een samengestelde gezinssituatie terecht komen. Hoe pijnlijk en wrang ook,ik wil niet tussen hen en hun vader/moeder in komen te staan. Je bent als ‘vriendin’ van papa het vijfde wiel aan de wagen. Daarnaast leggen wij als volwassenen de kinderen een levensstijl op waar zij zelf niet voor gekozen hebben. Daarom besloot ik dat ik het feit dat zij er zijn als zijn kinderen helemaal accepteer maar dat ik geen deel van ‘hun gezin’ uit wil maken. Ik bedoel dit dus met de beste bedoeling voor die drie kinderen. Wij beredeneren alles op een volwassen manier maar dat kun je niet van kinderen verwachten. Ik wil dat zij de onverdeelde aandacht van hun vader krijgen en daar pas ik niet tussen.
Maar dat neemt dus het feit dat ik graag zo’n situatie met hem had willen hebben niet weg. Het is best een rouwproces. We schelen 17 jaar dus een baby met een vader van 50 vind ik ook niet happy en ik wil niet dat zijn kids nog een halfbroertje of -zusje krijgen.
Hopelijk heb ik het nog een beetje duidelijk uit kunnen leggen..
Groetjes Pien
Kinderen met mijn ex-man zag ik niet zitten en hij wilde dat ook niet.Maar als je dan iemand treft die in en met alles bij je past, dat dat ook zo voelt, dan gaan je verstand en je lichaam ‘praten.’Daarom zei ik dat ik graag met hem het huisje,boompje,beestje had gehad. Maar helaas hebben we elkaar niet ontmoet op het moment dat dat wel mogelijk was geweest. C’est la vie. Bedankt voor het wensen van sterkte, heb het nodig;-)
Hallo Pien,
Bedankt voor je reactie. Ik vind je een integer mens. Blijf openstaan voor veranderingen in de toekomst t.o.v. de situatie, zijn kinderen. Want niets is zeker. Voor t zelfde geld kijk je over 10 jaar achterom en zie je dat je een verrijking voor ze bent geweest. Wat je je nu helemaal niet voor kunt stellen. Ik wens je geluk in de liefde maar ook veel geluk met jezelf!
Dankjewel, Bep!
Wel heel mooi om te merken dat je rake dingen zegt. Jij zegt precies datgene wat ik ook denk.Graag zou ik willen dat de situatie anders was. Het is zo frustrerend dat ik mezelf nu weer aan de kant schuif. Ik hou enorm veel van hem, meer dan ik ooit van iemand dacht te kunnen houden. En ik ken hem nu ook lang genoeg om te weten dat hij mijn match en mijn ‘chemie’ is. Maar ik zou zo graag tegen hem willen zeggen dat ik graag een gezin met hem zou willen maar ik weet verstandelijk dat het niet kan. Maar de toekomst lag zo open en ik heb ‘m zef weer gesloten. Dat is wel moeilijk en bijna een rouwproces. Helemaal gezien het feit dat ik nog niet eens 30 ben en dus nog best wel kansen had gehad. Maar ik geloof ook dat de liefde me hier doorheen kan trekken.
Ik ben benieuwd naar jouw verhaal, Bep. Kun je je zo goed inleven of heb je iets soortgelijks meegemaakt?
verliefd op een ander, dat kan gebeuren…..
Ik ben absoluut geen kortzichtig persoon, ik geloof niet in 1 ware, er zullen meerdere personen rondlopen waar het mee klikt. En ja, dan kan het zeker gebeuren dat je verliefd wordt op een ander.
Maar wat bezielt mensen toch om vervolgens zo te liegen en bedriegen, waarom gun je de vaste trouwe partner dan ook niet de kans op een ander leven. Is dat egoisme? Niet kunnen kiezen, of niet wíllen kiezen?
Als je dan zo zeker weet de zogenaamde ware te zijn tegengekomen, verlos dan je partner van alle leugens en bedrog. Verlos hem/haar uit de schijnwereld waar hij/zij in leeft. Waarom iemands vertrouwen zo beschamen, dat kan iemand voor een levenlang beschadigen. Kies voor elkaar, als je elkaar helemaal hebt gevonden maar dan wel in alle eerlijkheid. Wees zo fatsoenlijk en stap eerst uit de bestaande relatie, dat zijn normen en waarden. Behandel een ander zoals je zelf ook behandeld wil worden. En dan kun je in alle eerlijkheid gelukkig worden met elkaar.
Helemaal mee eens! Verliefdheid is een overweldigend gevoel en kan niet of moeilijk worden gecontroleerd. Je kunt het niet aan of uitzetten. Maar gun je partner dan inderdaad ook de vrijheid om te kiezen en ben eerlijk. De waarheid zal wellicht hard aankomen, maar dat verdriet kan worden verwerkt. Belogen en bedrogen worden laat een vreselijke stank achter, die lang blijft hangen en waarschijnlijk niet alleen bij degene die verlaten wordt! Het laat een vreselijke deuk in je onderbewustzijn waar je lang mee kunt worstelen. Wil genieten van je verliefdheid en echt uitvinden wat er uit die verliefdheid kan ontstaan, dan kom er voor uit en speel geen spel met andermans hart.
Helemaal mee eens.
Ik vraag me af of mensen die vreemdgaan beseffen hoeveel ze hun gezin kunnen schaden met hun gedrag?
Verliefd kan iedereen worden, maar wat je ermee doet is een keuze.
Je gezin verdient eerlijkheid en respect en als je een keuze maakt dan dien je daar rekening mee te houden.
Leugens toont dat je geen respect hebt voor de ander. Je ontneemt de keuze en beslist voor hun.
Ik snap dat een forum een ‘open’ medium is. Maar de reacties van een aantal mensen geven mij kriebels. Waarom komen jullie hier dan? Veel, heel veel mensen ( statistieken hebben het over 1 op de 3 en leeuwendeel is zelfs vrouw) gaan vreemd. Dat is een bewuste keuze, dat begrijp ik maar de scheidslijn wordt heel dun als je relatie uitgeblust is. Er zullen heel veel zijn die hun vreemdgaan niet melden en daarom hun ei hier kwijt willen. Het is een enorm geheim die je meedraagt. En vaak wil je je eigen partner niet kwetsen en hou je het voor diegene stil. Ja, het kwaad is dan al geschied en het leven met een geheim komt op den lange duur voor je eigen conto en het is je verdriet maar doe niet alsof je het beter weet en veroordeel niets waartoe ieder mens in staat kan zijn.
Ook ik ben getrouwd en heb een verboden liefde. voorzover je hier kunt spreken van verboden liefde. Het is een vorm van emotioneel vreemdgaan. We hebben elkaar leren kennen via het internet middels een online game. Het begon zo onschuldig. Een beetje flirten in game.Het werd steeds leuker om met elkaar op te trekken en dingen te doen in de virtuele wereld, en niet kort daarna begonnen we ook buiten deze wereld met elkaar contact te hebben via sms verkeer. Grappige en erotisch getinte opmerkingen begon het mee. Daarna kwamen uitwisselingen van foto’s.Eerst normaal en daarna erotische foto’s. Inmiddels zijn we aanbeland bij Skype en gebruiken we Videochat om contact te hebben, dagelijks. We hebben al een aantal keren getracht te stoppen, maar om de een f andere reden lukt dit niet. We kunnen niet van elkaar wegblijven. Fysiek hebben we elkaar nog nooit ontmoet. Dit is vanwege de afstand (+/- 1000 km) ook erg moeilijk. Vooralsnog hebben we alles gedeeld, behalve fysiek contact. Zij is inmiddels gescheiden. Ik ben (nog) getrouwd. Ze heeft me gevraagd of ik bij haar wilde komen en de rest van mn leven met haar wilde delen. Dit is inmiddels 1,5 jaar gaande. Er spelen twee dingen hierin een rol. Mijn hart zegt, ga ervoor. Je hebt maar 1 leven. Je kunt beter spijt hebben van de dingen die je gedaan hebt dan van de dingen die je niet gedaan hebt. Mijn hoofd zegt, je bent gek als je de 23 jaar van je huidge relatie weggooit.
Hoi iedereen.. ik ben 23 jaar heb 7 jaar een relatie en ik woon bijna 2 jaar samen met mijn vriend.. ook ik ben vreselijk in de war. Een collega en ik zijn gek op elkaar. Dit duurt al bijna 1,5 jaar en het gaat maar niet over.. het ging van kwaad tot erger. Eerst knuffelen, toen kusjes geven, later zoenen en betasten en afgelopen week seks gehad. Ik kan hem niet vergeten ik wil hem, ik weet dat wij voor elkaar bestemd zijn. Mijn eigen relatie is een beetje gedoofd. Ik voel me niet meer geliefd. De passie is helemaal weg. Af en toe seks. Ik weet niet wat ik moet doen. Ik wil het liefste met mijn collega verder maar ik weet niet of hij dat ook met mij wil. Ik denk dat het bij mij veel dieper zit dan bij hem. Hij kan mij en z’n vriendin wel scheiden zegt hij. maar dat kan ik niet. heel lastig. maar ja. we zien wel hoe het leven loopt. Heb nog een heel leven voor me
Wat zijn de meeste van jullie ongeloofelijke egoisten zeg!
Natuurlijk kan je iemand tegen het lijf aan lopen waarvan je denkt met jou kan ik veel gelukkiger zijn.. maar waarom dat liegen ?
Als je verliefd op een ander bent en ook meer met die persoon wilt doen of hebt gedaan, heb dan tenminste nog respect voor de persoon waar je eerst gelukkig mee was en zeg het eerlijk! Dan kan die persoon zelf ook nog wat van zijn of haar leven maken in plaats van bij een ontrouwe partner blijven
ik heb sinsd paar weken terug m,n neef leren kennen we hadden elkaar nog nooit gezien met z,n ouders heb ik sinds vorig jaar kontakt.
laatst paar keer afgesproken met m,n neef en was reuze gezellig.
zelfs geknuffeld want dat komen we allebij bij onze partners te kort.
na een tijdje begon ik gevoelens voor m,n neef te krijgen
en naar een tijd hoorde ik dat het wederzijds was maar ik zie hem niet als m,n neef omdat ik hem nooit gekend heb.
we hebben gezoend en daar is het ook bij gebleven.
hij is 20 jaar getrouwd en heeft een zoon van 19.
ik ga dit jaar trouwen we zijn 6 jaar samen
maar heb al paar keer getwijfeld met het trouwen zelfs al voordat ik m,n neef leerde kennnen.
nu is m,n vraag wat moeten we doen we zijn stapel verliefd op elkaar maar onze ouders zijn er tegen,er komen zowiezo veel ruzie,s en wij zijn heel ongelukkig nu.
moeten we nu alles laten vallen en er voor gaan wie kan ons helpen????
groetjes van een meisje wat met een heel moeilijk probleem zit.
IT WOULD HAVE TO BE HOTMAIL BECAUSE I DONT THINK YOU GET JUNK MAIL
AT ALL REALLY. AND ITS FREE. CIAO!
Ook ik zit in een sleur en ben een paar keer verliefd geweest op een ander, gelukkig waren dat slechts bevliegingen. Ik bevind me in een seksloze, broer-zus huwelijk (> 20jr samen) heb mijn man meerdere malen gedreigd vreemd te gaan als hij niet met me zou vrijen. Tot nu toe braaf trouw gebleven ondanks dat we niet intiem zijn. Nu ik gevoelens heb gekregen voor mijn muziekleraar, die ruim 20 jaar ouder dan ik en vrijgezel is, wil ik gewoon eens los gaan en een keer intens met hem vrijen, ik weet nl. dat hij dat ook met mij wil. Zal ik het doen? Ik ben bang dat ik hem daarna niet meer in de ogen kan aankijken omdat het privé muzieklessen zijn van ruim een uur.
Voor een nieuw tv-programma zijn wij op zoek naar mensen die hun relatie verborgen houden omdat ze bang zijn voor negatieve reacties uit hun omgeving. Bijvoorbeeld vanwege religie, leeftijdsverschil, geslacht, ras, omdat je geliefde een neef of een nicht is of dat je partner niet voldoet aan de eisen van je omgeving. Kan jij de relatie niet langer geheim houden en wil jij het uitschreeuwen hoe verliefd je bent? En vind je het tijd worden dat jullie vrienden en familie jullie liefdeskeuze accepteert? Geef je dan nu op dan helpen wij je om jullie liefde op een mooie manier bespreekbaar te maken en bekend te maken. Stuur een mailtje naar [email protected]
Dacht dat ik abnormaal was, maar blijkbaar is dit niet zo.
Ik zit en een huwelijk van +20jaar, ongeveer twee jaar geleden een vrouw ontmoet.
Niet een vrouw, maar de vrouw.
Het is wederzijds,we houden ongelofelijk van elkaar, het is niet zo maar een verliefdheid, het is echt houden van, dat is ondertussen duidelijk na bijna 2 jaar.
Hoe hard we er ook tegen hebben gevochten, elkaar hebben proberen te mijden, het lukt niet om van elkaar los te komen.
We willen beiden wel voor elkaar gaan,maar het lijkt er maar niet van te komen.
De beide echtgenoten, haar man, mijn vrouw zijn ervan op de hoogte.
We zitten beiden in een huwelijk waar de bedrogen partner maar niet wil loslaten, ze blijven vechten ook al weten ze alles van de “verboden(grote) liefde”.
We raken maar niet los van onze partner, en dat maakt het ongelofelijk moeilijk.
Ons hart zegt kies voor het geluk, het verstand sputtert tegen, te meer omdat we als we willen allebei thuis verder kunnen, maar dan wel zonder geluk en liefde, waar we beiden al jaren in leven.
Tot je die ene tegenkomt !
Ondertussen heb ik een appartement gehuurd, en woon allen.
Mijn vriendin wou de kat uit de boom kijken, ze wil echt effectief de scheidingspapieren zien, voor ze de stap durft te zetten. En ik ben er zeker van dat ze het dan ook echt zal doen. Ze heeft schrik dat ik er spijt van ga krijgen, en alsnog terug naar mijn vrouw zou gaan.
Door mijn twijfel in het verleden, heb ik mijn liefde ook aan het twijfelen gebracht, waardoor ze heel voorzichtig is geworden.
Begrijpelijk wanneer ze met de gedachte rondloopt dat ik zou teruggaan uit spijt en medelijden.
En al zeker als je weet dat ze finacieel net sterk genoeg staat om alleen achter te blijven.
Ik zat dus alleen op het appartement, en de momenten dat mijn geliefde er was waren zalig.
Maar o zo schaars, en wanneer ik dan alleen was had ik het bij momenten knap lastig. Ik wist wel voor wie en wat ik het deed maaaaar.
Wetende dat zij met haar gezinnetje in de zetel zat, tv te kijken of er niets aan de hand is, en ik alleen achter bleef knaagde aan me.
Ik hou zielsveel van mijn zoon, we hebben een geweldige band, het is niet alleen mijn kind maar ook mijn grootste vriend.
Na een domme ruzie op een vrijdagavond met mijn “liefde”, plots ging de telefoon, het was mijn vrouw, in een zwak moment gaf ik weer toe, en terug mee naar huis vertrokken.
Voor goed…………..dacht ik, want geen dag later heb ik spijt van deze beslissing, en ondertussen is meer dan duidelijk dat ik het geluk met mijn vrouw nooit meer zal vinden.
Het appartement huur ik nog steeds, 2 weken later.
Mijn thuis voelt helemaal niet meer aan als MIJN thuis, maar ook alleen op het appartement weet ik met mezelf geen raad.
Mijn hart kiest voor de liefde, mijn verstand voor de zekerheid.
Ik kan nog alle kanten uit.
Ik besef dat het door mijn twijfels is dat het zover is kunnen komen, maar ik weet ook dat ik nooit zal stoppen met het houden van de verboden liefde.
Het besef is er om voor de liefde te kiezen, want dit kom je maar 1 keer in je leven tegen.
Of ga je verder in een leven dat je niet wil, en waar momenten van geluk heel ver te zoeken zijn.
Herkent iemand zich in dit verhaal, dan hoor ik het graag.
Ik weet dat dit verwarrend overkomt, en jullie met heel veel vragen rondlopen bij het lezen van.
Maar het verhaal is zo complex, dat het neerschrijven hiervan uren zou duren.
De rode draad is twijfel en angst voor het onbekende, de onzekerheid. Terwijl er in beiden huwelijken geen liefde meer heerst, maar net word gekozen voor de zekerheid, met een partner die wel verder wil ondanks alles wat we hebben opgebiegt.
Ik vraag niet naar een mening, want beslissen kunnen jullie niet in onze plaats, wel of er iemand is die zich in deze situatie herkent, en hoe het is afgelopen.
Je wist dat je liefde zeker komt,maar bent toch terug naar u thuis gegaan,waar t voelt niet meer thuis,en wilt verder leven met vrouw die je niet houd,maar voor de zekerheid,welke zekerheid? Je houd van je zoon,en hij zal toekijken de mooie momenten in zijn gezin die ver te zoeken zijn.Is er iemand gelukkig dan.zwak moment bij echte liefde bestaat niet,En kind blijft je kind al ben je 5 keer gescheiden,kind blijft in je leven.waarom je vriendin blijft de kat uit de boom kijken? Als je echt verliefd bent,dan heb je geen medelijden met niemand.
Wat me verbaast is dat veel mensen bereid zijn in een relatie te blijven waar ze, om welke redenen dan ook, niet happy meer zijn. Als jij blijft terwijl je je niet happy voelt voelen je kinderen dat ook. Dat is net zo min goed voor ze als een scheiding. Ga alleen wonen met de kinderen, zonder de nieuwe partner. Als je naar je verstand luistert wordt je niet happy, luister naar je hart en volg dat. Het is gemeen om je partner niets te vertellen, zodat jij nog een vangnet hebt. Je kunt je geluk niet bouwen op het ongeluk van een ander, maar die ander investeerde niet genoeg meer in de relatie.
Bep,jij hebt helemaal gelijk!
Ook helemaal eens met Bep.
Al is het niet zo dat ik een vangnet heb ingebouwd.
Ik heb steeds mijn vrouw ingelicht over wat de plannen waren, vertelde wat ik voel voor de verboden liefde, maar steeds opnieuw blijft ze aanklampen.
Mijn verboden liefde deed dat wel, ze koos voor de vangnet.
Enerzijds begrijp ik haar, van de andere kant is ze er nooit wanneer je haar echt nodig hebt, anders valt het systeem vangnet in elkaar.
De dagen dat je ze het meest nodig hebt, de momenten die mensen die van elkaar houden samen doorbrengen, die mis ik……….ze zit dan samen met haar man, die van niets weet en denkt dat alles achter de rug is.
En dat zet net een rem op mij, dan ben ik heel kwetsbaar, je begint dan dingen te zien die er niet zijn.
Zowel bij de verboden liefde, als bij je vrouw.
Je verboden liefde zie je dan in gedachte gezellig op de bank zitten met haar man, bij je vrouw weet je dat ze niets liever wil dan samen met jou samen op een bank zitten, dat alles alsnog goed komt.
Maar het komt nooit meer goed, het is er niet meer.
Dus BEP als je bedoeld dat de verboden liefde niet genoeg investeerde………….ze zal haar reden hebben, enerzijds door wat er allemaal is gebeurd de laatste 2 jaar, anderzijds omdat ze met haar rug tegen de muur staat vanwege de situatie waarin ze leeft en verkeerd. Maar het maakt het doorhakken van knopen er alleen maar moeilijker door.
Het één is het gevolg van het andere, waardoor de schuld bij elkaar wordt gelegd, terwijl je er samen een even groot aandeel in hebt.
En zij heeft ook een punt in haar bericht, voor wie ga je terug naar huis, je kind blijft altijd je kind.
Maar elk moment dat ik met mijn kind ben is van goudwaarde.
Het zou anders zijn moest de verboden liefde langs je op de bank zitten, dan hoef je niet te piekeren hoe zij langs haar man zit, voor de zekerheid kiezend. Dan kom je er door samen met haar, en sta je niet alleen op de moeilijkste momenten van je leven.
Met ‘de ander’ bedoel ik de eigen partner.
Iedereen hier die veel moeite heeft met knopen doorhakken zou zich af kunnen vragen ‘Hoe lang zal ik dood zijn’?
Wat een reacties hier zeg.als je de knopen niet durft doorhakken is een keuze maar heb verdomme de lef om je partner de leven ook niet zuur maken,en eerlijk zijn,volg je hart gewoon en durf de knop doorhakken voor geluk kiezen of blijf bij de pakken zitten en ongelukkig zijn,maar heb minst respect voor je partner,ze verdienen niet om in een leugen te leven
In mijn geval maak ik mijn vrouw het leven niet zuur, ik bind haar niet aan mij door valse belofte.
Ze weet dat ik haar net kan geven wat ik niet heb.
Ik voel me niet schuldig omdat ik verliefd ben geworden op iemand anders.
Wat mijn verbode liefde betreft, dat is haar keuze. Eentje die ik persoonlijk niet zou maken, want ze staat er niet bij stil dat ze het mij daardoor extra moeilijk maakt.
Wat respect betreft, kan je hierover spreken ?
Je denkt ook niet aan respect waneer je samen bent met de verboden liefde.
Respect naar je vrouw en liefde voor een ander zijn 2 woorden die niet samen gaan.
Konijntje jij hebt app maar uit uwe woorden blijkt dat je nog bij uwe vrouw bent,waarom als ik vragen mag.je bij je vrouw,je liefde bij bare man,waar is het probleem snap ik niet
Niets is zo complex als een mens.
Het wil niet zeggen omdat mijn vrouw liefde heeft voor mij(als je dar bedoeld) dat die plots wederzijds is.
Het is zo erg geworden dat ik huiver wanneer ze me wil kussen of aandacht vraagt.
Dan weet he dat het echt over is.
Waarom ik nu nog bij mijn vrouw onder 1 dak woon.
Ik heb een kind waar ik heel veel van hou, een thuis waar ik jaren heb gewoond, een schat van een hond, en die mis ik stuk voor stuk.
Wanneer je dan in je eentje op je app zit, net een meningsverschil hebt gehad en je jezelf in de steek gelaten voelt……….wat moet je dan.
Je tijd alleen doorbrengen op je app waar niemand voor je is, terwijl je zoon me vakantie thuis zit en voorlopig nog niet naar het appartement wil komen, of vragen om liefde weer je naar hunkert op dat moment. En die vond ik met mijn zoon en mijn hond.
Her thuis gevoel heb ik ze niet meer bij.
Mijn vrouw is ook hiervan op de hoogte, ze ziet en voelt ook dat het hopeloos is.
Ze weet ook dat ik naar het appartement terug ga, we leven onder hetzelfde dak, daar is ook alles mee gezegd.
Ze weet ook dat ik heel veel van de verboden liefde hou, en ik haar niet kan vergeten, ik mid ze elke min van de dag.
Maar ik heb begrip voor de verboden liefde, ze wil zekerheid van mijn kant, alleen vind ik het zo jammer dat ze niet inziet in welke moeilijke emotionele situatie ze me brengt.
Dat ze niet begrijpt dat ik liefde en aandacht zoek bij mensen waar ik van hou.
En als zij er is blijft er nog over mijn zoon.
Maar het is de zekerheid waar ze voorlopig voor kiest.
Vast staat dat ik niet terug thuis zal gaan wonen, buiten wat ik opnoemde hierboven is er niets meer om voor te leven.
Ik zal wel zien hoe het verder loopt, ik hoop dat de verboden liefde zal inzien dat ik voor haar heb gekozen.
Ik heb haar onzeker gemaakt, en dat besef ik. Daarom dat ik haar ook begrijp. Ze houd heel veel van me, dat weet ik, waarom…..omdat.
Het komt in orde……..ooit.
Over je opmerking jij bent terug bij je vrouw, zij bij hare man, wat is het probleem.
Had ik eerst niet goed begrepen.
Je kan uit mijn vorig bericht opmaken dat er geen liefde maar eerder afkeer is ontstaan t.o.v. mijn vrouw.
Wat heb ik er dan nog te zoeken, kan het nog erger ?
Ik wil mijn leven niet op deze manier leven, en al zeker als je weet dat er wel iemand is waar je van houd, waar je met plezier voor naar huis rijd, waar je de minuten aftelt tot je haar kan zien.
Of de verboden liefde er geen probleem mee heeft daar kan ik kiet op antwoorden, ik kan niet in het hoofd van haar kijken.
Al ziet ze heel zeker ook af van de situatie, maar ze moet wel verder, ze is niet bij machte zelfs is te ondernemen vanwege omdat financieel niet op de eigen benen kan staan.
Ik ben er zeker van dat wanneer ze volledig onafhankelijk was, ze al lang haar koffers had gepakt.
Dus wat houd haar daar, geld eigenlijk of een tekort aan eigen middelen om haar boontjes te doppen.
En vermits er geen vuiltje aan de lucht is bij haar thuis, vanwege de vangnet aanpak, kan ze zo nog verder.
Gelukkig……… neen helemaal niet.
Mede door haar aanpak is het zo een moeilijke situatie geworden. We zijn beiden schrikscheten die niet luisteren naar ons hart, maar kiezen voor de makkelijke weg (vooral zij), maar word je er gelukkiger door. waneer je weet dat je beiden iemand hebt gevonden die alles heeft wat je wou, elk uur een seconde lijkt.
Ik weet niet of je dit kan snappen wanneer je niet in onze schoenen staat.
Heb ongeweer hetzelfde meegemaakt,ik getrouwd,hij ook met 2 kids,geen liefde thuis,verliefd geworden op elkaar al 7 maanden,toch de knop door kunnen hakken en nu zijn we al 2 maanden samen,alles gaat perfect.er is geen verboden liefde volgens mij.liefde is liefde,maar iedereen heeft zijn eigen story,iedereen weten voor zich.succes verder.
ik denk dat vele mensen in dezelfde situatie hebben verkeerd. En hoe langer je tegen je hart vecht, hoe erger je de hele situatie maakt. Ik heb respect dat je voor je geluk bent gegaan, mag ik vragen hoe jullie het hebben aangepakt om de knoop door te hakken. Hebben jullie elkaar samen over de streep getrokken, of heeft 1 van beiden de eerste stap moeten zetten en is de andere dan onmiddellijk gevolgd.
Want zoals je kan lezen in mijn geval, sta ik er echt alleen voor, mijn liefde wil en zal volgen maar heeft het echt die zekerheid nodig dat het niet is voor even, maar voor het leven.
En dan bedoel ik dat ze echt wil zien dat ik geschieden ben. Ook al heeft dat volgens mij geen waarde, ook dan zijn er al mensen die alsnog zijn teruggegaan.
Voor alle duidelijkheid, dat ben ik helemaal niet van plan. Na 2 jaar en verschillende pogingen kom je jezelf wel al een paar keer tegen, en weet je dat je toch niet zonder elkaar meer verder kan. De liefde is geen bevlieging, geen verliefdheid maar o zo puur.
Maar op die manier maakt ze het me wel heel erg moeilijk. Maar dat had ik al beschreven in mijn eerste bericht.
Neen we waren allebij 100% voor elkaar gegaan maar hij is eerst weggegaan en bij vriend gaan logeren voor 2 weken.ondertussen app gevonden en ingetrokken,hij had moeilijker dan mij omdat hij heeft 2 kinderen,maar gelukkig hebben we geen ruzie met onze partners,mijn huwelijk stelde al lang niks meer voor,de zijne ook ondanks zijn kinderen,dat was de beste oplossing voor iedereen,nu zijn we allebij super happy samen en opgelucht,scheiding is bezig ondertussen maar het was meer opluchting voor iedereen
Fijn om te horen.
Succes !
Ik hoop dit ook binnen een paar maanden te kunnen posten.
Mijn naam is Jose miracle.i willen danken aan Dr vuur brand voor het terugbrengen van mijn ex-man. Niemand had ooit maakte me geloven dat de brief die ik sta op het punt om te schrijven zou eigenlijk een dag worden geschreven. Ik was de grootste scepticus van de wereld. Ik heb nooit geloofd in magische spreuken of iets dergelijks, maar ik werd verteld door een betrouwbare bron (een zeer goede vriend) dat Dr vuur brand is een zeer toegewijde, begaafd, en getalenteerd persoon, Het was een van de beste dingen die ik ooit heb gedaan. Mijn liefdesleven was een puinhoop; Ik had via twee echtscheidingen en was op de rand van een derde. Ik kon gewoon niet geconfronteerd met een andere scheiden, en ik wilde proberen moeilijker om onze relatie te laten werken, maar mijn man niet veel schelen. en Hij brak met mij again.I was verwarren en geen nee wat te opnieuw te doen, in plaats van dat ze in contact met dr brand te krijgen. Hij deed een liefde spreuk die deel uitmaken van mijn man bij me terugkomen. we zijn nu heel erg blij met ons zelf. Dr brand vuur maken hem om te beseffen hoeveel we liefhebben en hebben elkaar nodig andere te activeren man is voor echt en voor good.he kan ook helpen om je gebroken relatie vast te stellen. Ik had mijn man terug! Het was als een wonder! Hij plotseling wilde naar het huwelijk counseling, en we doen zeer, zeer goed, in onze liefde leven. contact e-mail ([email protected])
EN HIJ KAN U HELPEN MET DE VOLGENDE PROBLEMEN
(1) Als u uw ex terug wilt.
(2) als u altijd slechte dromen.
(3) U wilt worden bevorderd in uw kantoor.
(4) U wilt vrouwen / mannen te lopen achter je aan.
(5) Als u wilt een kind.
(6) Je rijk wilt worden.
(7) U wilt uw man / vrouw te koppelen aan jou voor altijd te zijn.
(Cool als je financiële hulp nodig.
(9) Als u een kruiden genezen voor HIV.
(10) Hoe u opgelicht en u wilt herstellen u geld verloren.
Mail hem nu en zie DE KRACHT VAN ([email protected] of 2348134959928) HIJ IS EEN ECHT en krachtige spreuken ik op het geven van U BEDANKT BABA ZAL HOUDEN