‘Als liefde zoveel jaar kan duren’, is de beroemde 1e regel van het nummer ‘Liefde van later’ van Herman van Veen.
Het is ook de titel van het nieuwe boek van relatietherapeut Alfons Vansteenwegen. Hij was eerder de auteur van de vaak geciteerde boektitel ‘Liefde is een werkwoord’.
De 2e regel van het lied van van Veen is: ‘Dan moet het echt wel liefde zijn.’
Maar de echtscheidingscijfers van 60 plussers schieten omhoog.
Want wat doe je als je na een leven lang werken plotseling weer dag in dag uit samen bent en weer meer op elkaar bent aangewezen?
Wat als daardoor de verschillen tussen partners duidelijker worden? Ook dan blijft liefde een uitdaging zegt de auteur.
Eerst beschrijft Vansteenwegen de belevingswereld van de 50-plusser, met onder meer aandacht voor verschillen tussen de partners en de seksualiteit.
Vervolgens geeft hij de raad om ‘mentaal’ te scheiden, waarmee hij bedoelt dat mensen om goed te kunnen samenleven binnen een relatie steeds hun eigen terrein moeten hebben.
Een raadgeving is ook ‘origineel samenwerken’, waarbij partners echt spreken, onderhandelen, vergeven etc. Vansteenwegen benadrukt dat een perfecte relatie dan wel niet bestaat, maar dat er wel iets is als de wil van partners om met elkaar te bouwen aan een relatie waarin ze beiden hun plaats hebben en gelukkig zijn.
Liefde van later
Tekst: Jacques Brel
Vertaling: Lennaert Nijgh
Als liefde zoveel jaar kan duren,
dan moet het echt wel liefde zijn,
ondanks de vele kille uren,
de domme fouten en de pijn.
Heel deze kamer om ons heen,
waar ons bed steeds heeft gestaan,
draagt sporen van een fel verleden,
die wilde hartstocht lijkt nu heen,
die zoete razernij vergaan,
de wapens waar we toen mee streden.
Ik houd van jou,
met heel mijn hart en ziel
houd ik van jou.
Langs de zon en maan
tot aan het ochtendblauw,
ik houd nog steeds van jou.
Jij kent nu al mijn slimme streken,
ik ken allang jouw heksenspel.
Ik hoef niet meer om jou te smeken,
jij kent mijn zwakke plaatsen wel.
Soms liet ik jou te lang alleen,
misschien was wat je deed verkeerd,
maar ik had ook wel eens vriendinnen.
We waren jong en niet van steen
en zo hebben we dan toch geleerd:
je kunt toch altijd opnieuw beginnen.
Ik houd van jou,
met heel mijn hart en ziel
houd ik van jou.
Langs de zon en maan
tot aan het ochtendblauw,
ik houd nog steeds van jou.
We hebben zoveel jaar gestreden
tegen elkaar en met elkaar.
Maar rustig leven en tevreden
is voor de liefde een gevaar.
Jij huilt allang niet meer zo snel,
ik laat me niet zo vlug meer gaan,
we houden onze woorden binnen.
Maar al beheersen we het spel
een ding blijft toch altijd bestaan:
de zoete oorlog van het minnen.
Ik houd van jou,
met heel mijn hart en ziel
houd ik van jou.
Langs de zon en maan
tot aan het ochtendblauw,
ik houd nog steeds van jou.
Ik houd nog steeds van jou,
voorgoed van jou.
Lees ook:7x oude liefde van Reddit en Imgur
Lees ook:Verliefdheid is net als een verslaving
Lees ook:Hartpatiënt stapelverliefd op zus van man wiens donorhart hij heeft
Lees ook:Romeins liefdesritueel
Lees ook:Vrouwengeluk: kinderen en vriendinnen winnen het van de mannen
