In ‘Feniksvrouw’ beschrijft Rachelle Verhage hoe een vrouw zo vastbesloten kan zijn gelukkig te worden met een man dat ze alle waarschuwingstekens negeert.
Het verhaal is gedeeltelijk autobiografisch en behandelt de problematiek van post traumatische stoornissen bij voormalig uitgezonden militairen, die eenmaal weer thuis, hun agressie niet meer in toom hebben…….
Als Anouk de iets oudere Olaf ontmoet is ze meteen straalverliefd. Ze kan nauwelijks geloven dat het wederzijds is, maar al snel zijn ze onafscheidelijk.
Dat haar vriendin Milou wat minder enthousiast is over Olaf, nou ja, die is gewoon jaloers. Natuurlijk heeft Olaf weleens een slechte bui, maar dat heeft iedereen weleens. En haar moeder is zo blij dat Anouk eindelijk een leuke man heeft gevonden.
Als ze gaan samenwonen, is Anouks geluk compleet. Zoals het hoort, en zoals Olaf het wil, blijft ze thuis om voor hun huis te zorgen, en voor hem. Het blijkt steeds moeilijker om alles precies zo te doen als Olaf wil, en zijn slechte buien komen steeds vaker voor. Maar dan moet ze gewoon meer haar best doen, zoals haar moeder zegt. Dan komt het vanzelf goed.
Tot het niet meer gaat, en de make-up de blauwe plekken niet meer kan verbergen, en ze zich realiseert dat het nooit goed zal komen. Maar dan is de val al dichtgeklapt.
Rachelles man was militair. Hij was onder andere op missie geweest naar Servië.
“Wat hij daar meemaakte, heeft hem diep beschadigd. Zo diep dat hij af en toe heel erg agressief werd. Een moeilijk verhaal om te vertellen. Het is ook niet letterlijk mijn eigen geschiedenis. Ik heb de ervaringsverhalen gebruikt van andere militairen die uitgezonden zijn geweest. En van vrouwen die, net als ik, de gevolgen droegen”, vertelt Rachelle vandaag in De Telegraaf.
Ze kan er nog steeds niet over uit, waarom er zo weinig nazorg is voor mensen die in oorlogsgebieden hebben gediend.
“Weet je hoe dat gaat? Ze worden met z’n allen op een Grieks eilandje rondom een kampvuur gezet. ’Iemand die nog ergens over wil praten?’, wordt er dan gevraagd. Maar het is natuurlijk een machocultuur. Daar laat je je zwaktes niet zien. Dus al die mannen zeggen: ’nee hoor, niks aan de hand’. En dan komen ze thuis bij hun vrouw en kinderen die iemand terugkrijgen met een posttraumatische stressstoornis, met alle gevolgen van dien.”
Rachelle Verhage, ‘Feniksvrouw’, Uitgeverij De Fontein, €19,-
Lees ook:Wendy van Dijk is de favoriete wasvrouw van de Nederlandse man
Lees ook:Vrouwen minder geschikt dan mannen voor ‘het nieuwe werken’
Lees ook:‘Pas op hoor, anders zet mama jullie op eBay!’
Lees ook:Vrouw met ochtendhumeur heeft waarschijnlijk gedroomd dat manlief vreemdging
Lees ook:Kan jouw partner vrijuit stinkscheten laten?
